بررسي و رتبه بندي عوامل عمده مؤثر بر درماندگي مالي شركت‌هاي هواپيمايي در ايران با استفاده از چارچوب فرآيند تجزيه و تحليل سلسله مراتبي فازي

هرچند صنعت هوانوردي كشور با رشد جزئي ترافيك مسافر در سال مواجه است، ليكن از نظر ساختار و ناوگان هوايي روز به روز رو به افول بوده و دولت از طريق توسعه نه چندان گسترده زيرساخت هاي فرودگاهي در سراسر كشور سعي در بهينه سازي استانداردها داشته است. با اين حال شركت هاي هواپيمايي با تغييرات در عوامل محيطي داخلي و خارجي با درماندگي مالي مواجه مي شوند كه اغلب به ورشكستگي منتهي ميشود. مديريت شركت بعنوان نماينده تمام سهامداران بايد اطمينان حاصل كند كه شرايط درماندگي مالي تبديل به ورشكستگي نمي شود . براي شناسايي و درجه بندي عوئامل موثر بر درماندگي مالي بر حسب اهميت نسبي، رويكرد تصميم گيري چند معياره (MCDM) بر اساس تكنيك فرآيند تحليل سلسله مراتبي فازي (AHP) مورد استفاده قرار گرفت. نتايج حاصل بيانگر اين است كه عوامل مالي مهمترين عوامل هستند و تأثيري عمده در ثبات تجاري شركتهاي هواپيمايي دارند. در اين ميان، درآمد عملياتي در هر كيلومتر هوايي، متغير كليدي اين بخش است. عوامل عملياتي، كه نشان دهنده ظرفيت و ساختار هزينه شركت هستند، در رتبه بعدي قرار مي گيرند، همراه با عامل بار كه بالاترين رتبه را در اين رده كسب مي كند. در ميان عوامل محيطي خارجي هوانوردي، قيمت هر ليترسوخت بالاتر از ساير عوامل رتبه بندي مي شود و تاثير عمده اي بر سودآوري شركت هواپيمايي دارد. نتايج همچنين نشان مي دهد كه تورم سالانه و نرخ توليد ناخالص داخلي در كشور تأثير عمده اي بر پايداري شركتهاي هواپيمايي در كشور را دارد.