تأثيرمولفه هاي سرمايه فكري بر سودآوري بانكهاي تجاري پذيرفته شده در بورس و اوراق بهادار تهران با استفاده از مدل پاليك اصلاح شده و توسعه يافته

سرمايه فكري به‌عنوان يك عامل استراتژيك و تأثيرگذار، در موفقيت شركت‌ها در ايجاد ارزش در اقتصاد دانش‌بنيان شناخته مي‌شود كه آن‌ها را قادر به استفاده از سرمايه‌هاي ملموس مي‌كند. بانك‌هاي تجاري مانند هر بنگاه اقتصادي ديگري، به دنبال حداكثر نمودن سود خود هستند ليكن در سال‌هاي اخير سودآوري صنعت بانكداري ايران به‌شدت كاهش‌يافته است. اين امر با توجه به تأثير پايداري بانك‌ها بر اقتصاد ايران، زنگ خطري براي آحاد جامعه محسوب مي‌شود. هدف اصلي اين پژوهش بررسي تأثير مؤلفه‌هاي سرمايه فكري بر سودآوري بانك‌هاي تجاري طي سال‌هاي 1393 الي 1398 است. براي اين منظور با استفاده از مدل پاليك اصلاح‌شده و توسعه‌يافته، اثر مؤلفه‌هاي سرمايه فكري را بر نرخ بازده حقوق صاحبان سهام و نرخ بازده دارايي‌ها موردبررسي قرار داده‌ايم. نتايج رگرسيون در دو مدل، حاكي از آن است كه متغير كارايي سرمايه به كار گرفته‌شده (سرمايه مالي) بيشترين تأثير را بر سودآوري بانك‌هاي تجاري داشته و سرمايه انساني به‌عنوان يك عامل افزايش‌دهنده سودآوري بانك‌هاي تجاري شناسايي‌شده است؛ اما سرمايه ساختاري و سرمايه نوآوري و متغير كنترلي اندازه بر سودآوري بانك‌هاي تجاري تأثير منفي داشته‌اند. تأثير متغيرهاي سرمايه ارتباطي، اهرم مالي و نرخ رشد توليد ناخالص داخلي بر سودآوري بانك‌هاي تجاري معني‌دار نبود.