واكاوي ريشه هاي بحران هويت و تأثير آن بر كيفيت محلات مسكوني (نمونه مورد مطالعه: محله سنگ سياه شيراز)

مسئله بحران هويت كه ريشه در جريان مدرن دارد، محلات مسكوني را به عنوان واحدهاي شهري، دچار آشفتگي نموده است. پژوهش حاضر با هدف واكاوي ريشه هاي بحران هويت در محلات مسكوني، شاخص هاي شكل دهنده هويت در محلات مسكوني تاريخي(نمونه مورد مطالعه: محله سنگ سياه شيراز) را مورد بررسي قرار داده تا به كمك آنها، راهكارهايي جهت باززنده سازي هويت در محلات مسكوني جديد ارائه دهد. اين پژوهش از نوع كاربردي - توسعه اي و روش انجام آن كمي - كيفي است. چهارچوب نظري با استفاده از روش كتابخانه اي و مرور نوشتارهاي تخصصي مربوط به هويت و محلات مسكوني تعيين شده، مدل ارزيابي هويت مندي محلات مسكوني بر اساس شاخص ها و معيارهاي مستخرج از مطالعات نظري تبيين گشته و جهت ارزيابي محدوده مورد مطالعه تعيين گرديد. براي سنجش هر يك از معيارها از تكنيك هاي مختلف مصاحبه، مشاهده عيني، سنجش طرز برخورد، مرور نوشتارها، اسناد، تحليل نقشه هاي مربوط و ساير تكنيك هاي تجربي استفاده شده است. پس از گردآوري پرسشنامه‌ها و امتيازدهي به سوالات پاسخ داده شده، با استفاده از نرم افزار SPSS و روش هاي آماري نظير روش دلفي، تجزيه و تحليل صورت گرفت. بنا بر يافته هاي پژوهش: بازشناسي هويت محله سنگ سياه به عنوان حوزه شهري (درهم تنيدگي، نفوذ پذيري، خوانايي) در سطح بالايي قرار دارد. اين بدان معنا است كه بافت محله سنگ سياه از نقطه نظر كالبدي از شرايط مساعدي برخوردار است، اما از نظر متخصصين حوزه، برخي از تغييرات اين محله در سال هاي نه چندان دور، ميزان هويت مندي اين محله را در معرض خطر قرار داده است كه به عنوان نمونه مي توان به درهم تنيدگي اجتماعي از دست رفته در اين محله اشاره كرد. شاخص هاي بازشناسي هويت اين محله به عنوان سكونتگاه (امنيت، آسايش، آرامش و خودماني بودن) نيز از ميانگين نسبتا مناسبي برخوردار هستند. در قسمت تشخص كه مرحله بعد از بازشناسي مي باشد، اين محله نمره قابل قبولي كسب نموده و در نهايت محله مزبور هويتمند تلقي گرديد.