بررسي فقهي و حقوقي تعديل سلطه و انتظارات زوج از زوجۀ شاغل در مسئلۀ تمكين وخروج ازمنزل

شرع مقدس اسلام و به تبعيت از آن مادۀ 1105 قانون مدني ايران رياست خانواده را بر عهدۀ زوج نهاده و حسب مفاد 1108همان قانون زوجه ملزم به تمكين از زوج شده است؛ از طرفي با تغيير الگوهاي زندگي بشري در جهان معاصر و روي آوردن زنان به تكاليف و مشاغل اجتماعي، تمكين از زوج در هر زماني براي آنان ميسر نيست. يافته‌هاي پژوهش بيانگر آن است كه خروج بدون اذن زوجه از منزل مغاير با تمكين از زوج تلقي مي‌شود و حكم آن همواره مورد اختلاف فقيهان بوده است. محقق با استفاده از روش توصيفي و تحليلي بر اين عقيده تأكيد مي‌ورزد هرچند تمكين در زندگي زناشويي از آثار اساسي و مطلوب عقد نكاح است، در ذات عقد نكاح لحاظ نشده است، بلكه مقتضاي اطلاق عقد نكاح است و مصداقي از حقوق زوج بر ذمۀ زوجه محسوب مي‌شود، ازاين‌رو زنان شاغل كه ناچار به خروج از منزل هستند، براي پيشگيري از هرگونه مشاجرات احتمالي پس از عقد نكاح مي‌توانند پيش از ازدواج مطابق خواستۀ خود بر سر مسئلۀ زمان تمكين با زوج خود توافق كنند.