بررسي ارتباط تعادل كاري با كيفيت زندگي بين دانشجويان خوابگاهي و غيرخوابگاهي دانشگاه علوم‌پزشكي شهيد بهشتي

مقدمه و هدف تعادل كاري به‌عنوان تجربه‌ ذهني فرد از داشتن تركيب مناسبي از حرفه‌ها در الگوهاي كاري تعريف مي‌شود. كيفيت زندگي، خرسندي يا رضايت شخصي فرد از زندگي در حوزه‌اي است كه او آن را مهم تلقي مي‌كند و با رضايت زندگي يا بهزيستي و رفاه شناخته مي‌شود. هدف مطالعه حاضر، بررسي ارتباط تعادل كاري با كيفيت زندگي بين دانشجويان خوابگاهي و غيرخوابگاهي دانشگاه علوم‌پزشكي شهيد بهشتي است.مواد و روش‌ها اين مطالعه‌ مقطعي بين 230 نفر از دانشجويان (خوابگاهي و غيرخوابگاهي) دانشگاه علوم‌پزشكي شهيد بهشتي كه به‌شكل نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند، انجام شد. افراد مورد مطالعه، در صورت داشتن معيارهاي ورود به مطالعه، پرسش‌نامه‌ تعادل زندگي و پرسش‌نامه كيفيت زندگي را تكميل كردند. داده‌هاي گردآوري‌شده با نرم‌افزار SPSS نسخه 18 تحليل شد.يافته‌ها عدم تعادل كاري در خوابگاهي‌ها (34/2 درصد) بيشتر از غيرخوابگاهي‌ها (20/4 درصد) بود. ميانگين نمره سلامت جسمي و رواني در غيرخوابگاهي‌ها بيشتر و بهتر از خوابگاهي‌ها بود. همبستگي معناداري بين تعدادي از زيرمقياس‌هاي تعادل زندگي و كيفيت زندگي وجود داشت (05 /0 P). نتيجه‌گيري تعادل و سلامت جسمي و رواني در غيرخوابگاهي‌ها بهتر از خوابگاهي‌ها بود. از ارتباط بين تعادل كاري و كيفيت زندگي مي‌توان جهت برنامه‌ريزي‌هاي آموزشي و رفاهي در دانشگاه‌ها استفاده و به ارتقاي كيفيت زندگي دانشجويان كمك كرد.