اثربخشي آموزش مبتني بر پذيرش و تعهد بر اميد به زندگي مادران و سرزندگي تحصيلي دانش‌آموزان با آسيب‌هاي جسمي‌حركتي

اهداف آموزش مبتني بر پذيرش و تعهد يك درمان شناختي‌رفتاري موج سوم به شمار مي‌آيد كه يكي از اهداف اصلي آن افزايش انعطاف‌پذيري رواني است كه مي‌تواند در راستاي افزايش اميد به زندگي و ارتقاي سلامت روان مؤثر باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش مبتني بر پذيرش و تعهد بر شاخص‌هاي اميد به زندگي مادران و سرزندگي تحصيلي دانش‌آموزان با آسيب‌هاي جسمي‌حركتي داراي هوش‌بهر بهنجار انجام شد.مواد و روش‌ها مطالعه حاضر از نوع شبه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون بود كه در برهه زماني مهرماه لغايت اسفندماه سال 1398 انجام شد. بدين‌منظور 30 كودك مبتلا به آسيب‌هاي جسمي‌حركتي به همراه مادرانشان به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و پس از احراز ملاك‌هاي ورود و دريافت رضايت آگاهانه مكتوب از والدين وارد فرايند پژوهش شدند. شركت‌كنندگان با استفاده از روش تصادفي‌سازي بلوكي به دو گروه 15نفره آزمايش و كنترل تخصيص يافتند. گروه آزمايش طي 10 جلسه 120دقيقه‌اي هفتگي تحت درمان مبتني بر پذيرش و تعهد قرار گرفتند. شركت‌كنندگان فهرست مشخصات جمعيت‌شناختي و پرسش‌نامه‌هاي اميد به زندگي و سرزندگي تحصيلي را در سه برهه زماني پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري يك‌ماهه تكميل كردند. داده‌ها با استفاده از روش آزمون تحليل كوواريانس چند متغيره در محيط نرم‌افزار SPSS نسخه 23 تجزيه‌ و‌تحليل شدند.يافته‌ها نتايج اوليه نشان داد اثربخشي مداخله درماني بر بهبود دو شاخص اميد به زندگي مادران و سرزندگي تحصيلي دانش‌آموزان در گروه آزمايش در مرحله پس‌آزمون معني‌دار بود (P 0.01) همچنين نتايج ثانويه نشان داد اثربخشي درمان تا مرحله پيگيري يك‌ماهه پايدار ماند (P 0.05). نتيجه‌گيري يافته‌هاي مطالعه حاضر همسو با پيشينه پژوهشي گوياي اثربخشي آموزش مبتني بر پذيرش و تعهد بر شاخص‌هاي روان‌شناختي كودكان و مادران است. اين يافته‌ها مي‌تواند در حيطه كودكان با نيازهاي خاص با كاربست‌هاي باليني همراه باشد.