تحليل گفتمان انتقادي عدالت توزيعي در سيره علوي (ع) با تكيه بر نامه 53 نهج البلاغه

توزيع منابع در ميان گروه هاي مختلف اجتماعي (عدالت توزيعي) از ديرباز دغدغه رهبران سياسي، متفكران و نظريه پردازان بوده است. مقاله پيش رو قصد دارد شيوه هاي توزيع منابع در ميان گروه هاي مختلف اجتماعي توسط امام علي(ع) را مورد تحليل قرار داده و به اين پرسش پاسخ دهد كه گفتمان عدالت توزيعي امام علي (ع) بر چه شيوه هايي استوار است؟ تبيين پرسش مذكور با استفاده از نظريه تحليل گفتمان انتقادي نورمن فركلاف كه گفتمان را در ارتباط با عوامل سياسي - اجتماعي و فرهنگي تحليل و به بررسي بازتاب ايدئولوژي و قدرت در گفتمان ها و بررسي چگونگي جهت گيري گفتمان ها در تثبيت يا تغيير وضعيت سياسي موجود مي پردازد، امكان پذير است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه امام علي (ع) پنج شيوه براي توزيع مناسب ثروت و درآمد پيشنهاد نموده اند: 1. شناسائي موقعيت اجتماعي سرشاخه ها و سطوح مختلف بهزيستي گروه ها. 2. افزايش توزيع ثروت و درآمد در سطوح پائين اجتماع و كاهش آن در سطوح بالاي اجتماع.3. توزيع به ميزان تلاش و استحقاق افراد.4. انتقال ماليات ها به بخش عمومي. 5. توجه به منفعت همگاني. نتيجه آنكه مزاياي اقتصادي و اجتماعي بايد به گونه اي معقول ساماندهي شوند كه به سود همگان باشند و رفاه هيچ فردي از افراد جامعه نبايد از سطح عمومي جامعه پائين تر باشد و نيازي نيست كه ثروت و درآمد حتما برابر باشد، بلكه تنها بايد به سود همگان باشد زيرا بي عدالتي همان نابرابري هائي است كه به سود همگان نيست.