پديد آورندگان :
خدادادي ، جواد دانشگاه علوم‌پزشكي قم - دانشكده پزشكي، مركز آموزشي‌درماني كامكار‌عرب‌نيا - گروه بيماري‌هاي عفوني , نيري ، وحيده دانشگاه علوم‌پزشكي قم - دانشكده پزشكي, مركز آموزشي درماني نكويي‌هدايتي‌فرقاني - گروه روانپزشكي , واحديان ، مصطفي دانشگاه علوم‌پزشكي قم - دانشكده پزشكي - گروه پزشكي‌اجتماعي و خانواده , رضايي نايه ، مليحه دانشگاه علوم‌پزشكي قم - دانشكده پزشكي, مركز آموزشي‌درماني كامكار‌عرب‌نيا - گروه بيماري‌هاي عفوني , سيامكي ، ميلاد دانشگاه علوم‌پزشكي قم - دانشكده پزشكي, مركز آموزشي‌درماني كامكار‌عرب‌نيا - گروه بيماري‌هاي عفوني , سيامكي ، مهناز دانشگاه علوم‌پزشكي قم - دانشكده پزشكي, مركز آموزشي‌درماني كامكار‌عرب‌نيا - گروه بيماري‌هاي عفوني , نواب‌زاده نوابي ، محمد مهدي دانشگاه علوم‌پزشكي قم - دانشكده پزشكي, مركز آموزشي‌درماني كامكار‌عرب‌نيا - گروه بيماري‌هاي عفوني
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: يكي از مهم‌ترين مسائل در درمان بيماري كوويد-19، بررسي فاكتورهاي مختل‌كننده كيفيت خواب است. هدف از اين مطالعه، بررسي كيفيت خواب در بيماران با تشخيص قطعي كوويد-19 در استان قم بود. روش بررسي: اين مطالعه به‌صورت توصيفي‌مقطعي بين بيماراني كه با تشخيص كوويد-19 در بيمارستان كامكار‌عرب نيا در استان قم در نيمه اول سال 1399 بستري شده بودند، انجام شد. ابزار اين مطالعه پرسش‌نامه كيفيت خواب پيتزبرگ بود. معيار ورود به مطالعه، همه بيماران مراجعه‌كننده با علائم كوويد-19 و پي‌سي‌آر مثبت هستند كه از شروع بيماري آن‌ها حداقل 2 هفته گذشته باشد. همچنين همه بيماراني كه سابقه بيماري‌هاي اعصاب و روان داشته و بستري بوده‌اند يا متخصص روانپزشكي براي آن‌ها طي سال گذشته بيماري اعصاب و روان تشخيص داده و پرونده بستري داشتند، بيماراني كه داروهاي آرام‌بخش مصرف مي‌كردند، بيماراني كه رضايت براي شركت در مطالعه نداشتند، بيماراني كه در 6 ماه گذشته سابقه بستري در بخش اعصاب و روان داشته و اختلالات خواب داشتند و زنان باردار از مطالعه خارج شدند. در‌نهايت، تمام اين اطلاعات وارد نرم‌افزار SPSS نسخه 22 شد. براي تجزيه‌و‌تحليل اطلاعات كيفي از آزمون كاي‌اسكوئر و براي اطلاعات كمّي آزمون تي‌تست و آنوواي يك‌طرفه استفاده شد. سطح معنادار براي تمام آزمون‌ها 0.05 در‌نظر گرفته شد. يافته‌ها: ميانگين سني بيماران 14.84 ±52.76 سال بود. 101 بيمار (50.5 درصد) مرد و 99 بيمار (49.5 درصد) زن بودند. ميانگين نمره كيفيت خواب بيماران 4.26 ±9.48 بود. ارتباط معناداري بين سن (0.32=P) و جنس بيماران (0.22=P) با نمره كيفيت خواب يافت نشد. بين نمره كيفيت خواب و سابقه داشتن بيماري‌هاي زمينه‌اي (02/P=0) يافت شد، اما بين وضعيت اقتصادي‌اجتماعي (39/P=0)، سطح تحصيلات (61/P=0) و شغل (29/P=0) با نمره كيفيت خواب بيماران ارتباط آماري معناداري يافت نشد. همچنين ارتباط آماري معناداري بين نمره كيفيت خواب و شدت بيماري و بخش بستري بيماران وجود داشت (00/P=0). نتيجه‌گيري: در اين مطالعه مشخص شد كه بين شدت بيماري و كيفيت خواب بيماران ارتباط آماري معناداري وجود دارد. بنابراين توصيه مي‌شود در برنامه‌هاي مراقبتي اين بيماران بايد حتماً روش‌هاي آرام‌سازي و حمايت‌هاي عاطفي گنجانده شده و براي درمان اين بيماران به مؤلفه‌هاي خواب آن‌ها نيز توجه شود.
