تاثير نوروئيد بر سطح NR1 و NR2 به دنبال محروميت از كل خواب در رت

زمينه و هدف: محروميت از ‌خواب بر هوشياري و عملكرد اثرات منفي دارد. گيرنده‌هاي گيرنده‌هاي N-متيل-D-آسپارتات ‌زيردسته‌اي از گيرنده‌هاي گلوتامات متشكل از زيرواحد NR1 و NR2 هستند. در مطالعه حاضر تأثير مكمل دارويي نوروئيد بر سطح پروتئين‌هاي NR1 و NR2 در نواحي استرياتوم و قشر پيش‌پيشاني رَت‌هاي تحت استرس محروميت از خواب با روش وسترن بلات ارزيابي شد. روش بررسي: رَت‌ها در 5 گروه 5‌تايي كنترل، آزمايش، محروميت از خواب، محروميت از خواب همراه با داروي نوروئيد و آزمايش همراه با نوروئيد تقسيم شدند. پس از آزمايش 24‌ساعته سطح پروتئين‌‌هاي NR1 و NR2 در نواحي قشر پيش‌پيشاني و استرياتوم با روش وسترن بلات بررسي شد. اختلافات بين سطوح پروتئين‌ها با آزمون آناليز واريانس يك‌طرفه آنووا و تي‌ ارزيابي شد. يافته‌ها: بي‌خوابي موجب كاهش بيان هر دو زيرواحد NR1 و NR2 در نواحي استرياتوم و قشر پيش‌پيشاني رَت‌هاي تحت استرس بي‌خوابي مي‌شود. در ميزان بيان هر دو زيرواحد در هر دو ناحيه رَت‌هاي آزمايش در مقايسه با رَت‌هاي گروه كنترل اختلاف معنا‌داري مشاهده نشد. 2 نوبت تزريق درون‌صفاقي دُز 0.8 ميلي‌گرم بر وزن بدن دارو موجب افزايش معنادار ميزان بيان هر دو زيرواحد در هر دو ناحيه در مقايسه با گروه محروميت از ‌خواب مي‌شود. در گروه آزمايش همراه با داروي نوروئيد ميزان بيان هر دو زيرواحد در اين نواحي در مقايسه با گروه آزمايش افزايش معناداري داشته است. نتيجه‌گيري: استفاده از داروي نوروئيد مي‌تواند با افزايش سطح پروتئين‌هاي NR1 و NR2، عوارض مرتبط با كاهش سطح اين پروتئين‌ها به‌دنبال محروميت از خواب را بهبود بخشد.