فراواني پريودنتيت مزمن در بيماران مبتلا به سرطان معده، مري و كلوركتال

سابقه و هدف: اختلالات سيستميك مانند ديابت يا بيماري قلبي عروقي با بيماري پريودنتال ارتباط دارند. در مطالعات متعدد، ارتباط بين بيماري پريودنتيت و سرطان‌هاي دستگاه گوارش گزارش شده است. با توجه به اهميت اين موضوع، هدف از مطالعه حاضر بررسي ميزان شيوع اشكال مختلف پريودنتيت مزمن در بيماران مبتلا به سرطان‌هاي معده، مري و كلوركتال مراجعه‌كننده به بيمارستان امام ساري در سال 97 1396 بود. مواد و روش‌ها: در مطالعه مقطعي حاضر، معاينه باليني 100 بيمار با بررسي ازدست رفتن چسبندگي باليني (CAL)، خونريزي حين پروبينگ و از دست رفتن دندان‌ها آغاز شد. پس از ثبت عمق پروبينگ و ميزان تحليل لثه، CAL محاسبه شد و براساس طبقه‌بندي بيماري‌هاي پريودنتال، پريودنتيت مزمن به انواع خفيف، متوسط و شديد تقسيم شد. براي آناليز داده‌ها از تست‌هاي ChiSquare و ANOVA استفاده شد. يافته‌ها: 100 بيمار بررسي شدند. در 23 بيمار مبتلا به سرطان معده، 8/7درصد پريودنتيت خفيف، 26/1 درصد پريودنتيت متوسط و 26/1 درصد پريودنتيت شديد مشاهده شد. از 10 بيمار مبتلا به سرطان مري، 40 درصد سالم، 40 درصد پريودنتيت متوسط و 20 درصد پريودنتيت شديد داشتند. از 67 بيمار مبتلا به سرطان كلوركتال،7/5 درصد پريودنتيت خفيف، 46/3 درصد پريودنتيت متوسط و 1/5درصد پريودنتيت شديد داشتند. استنتاج: در بيماران مبتلا به پريودنتيت مزمن متوسط پيشرفته، به دليل از دست دادن ساپورت پريودنتالي دندان‌ها كه منجر به لقي آن‌ها مي‌گردد، شانس از دست رفتن دندان‌ها افزايش مي‌يابد كه طبيعتا روند غذا خوردن بيمار مختل و زمينه براي بروز مشكلات گوارشي فراهم مي‌گردد.