نشانه هاي اضطراب و افسردگي و عوامل مرتبط با آن در زنان باردار و شيرده طي پاندمي كوويد-19 در شهر رشت سال 1399

سابقه و هدف: گستردگي كوويد19 مي‌تواند بر شكل‌گيري اضطراب و افسردگي و پيامدهاي نامطلوب آن در دوران پري‌ناتال اثرگذار باشد. هدف از اين مطالعه، ارزيابي نشانه‌هاي اضطراب و افسردگي و عوامل مرتبط با آن در زنان باردار و شيرده طي پاندمي كوويد19 بود. مواد و روش‌ها: اين مطالعۀ مقطعي شامل 450 مادر باردار و شيرده در رشت، گيلان از خرداد تا آبان 1399 طي موج دوم و سوم كوويد19 انجام شد. داده‌ها با نمونه‌گيري در دسترس و چند مرحله‌اي در يك مركز آموزشي درماني مرجع و مراكز خدمات جامع سلامت گردآوري شد. نشانه‌هاي اضطراب و افسردگي به ترتيب با استفاده از پرسشنامۀ اختلال اضطراب فراگير7 و پرسشنامۀ سلامت بيمار9 ارزيابي شد. جهت تحليل داده‌ها از آمار توصيفي و آمار تحليلي (آزمون t مستقل، آزمون كاي‌دو و رگرسيون لجستيك) استفاده شد. يافته‌ها: شيوع اضطراب فراگير در زنان باردار 9/16 درصد و در زنان شيرده 10/7 درصد بود (0/057=P). شانس نشانه‌هاي افسردگي در زنان باردار 6/64 برابر زنان شيرده بود (21/15 - 2/08 :CI 95 درصد، 6/64=ORAdj). نشانه‌هاي اضطراب افسردگي در زنان باردار بيش‌تر از زنان شيرده بود (6/2 در برابر 0/9 درصد، 0/002=P). اضطراب فراگير با بي‌كار بودن همسر، داشتن بيماري‌هاي مزمن، طول مدت فكركردن به كوويد19 و داشتن افراد پرخطر در خانواده و نشانه‌هاي افسردگي با باردار بودن، تحصيلات پايين‌تر همسر و داشتن افراد پرخطر در خانواده ارتباط معني‌دار داشت (0/05 P). استنتاج: اين مطالعه نشان داد در پاندمي كوويد19، مادران باردار و شيرده، نشانه‌هاي اضطراب بيش‌تري نسبت به افسردگي داشتند و نشانه‌هاي افسردگي در زنان باردار بيش‌تر از مادران شيرده بود. اين نتايج بر اهميت پايش سلامت روان براي بهينه‌كردن كيفيت مراقبت پري‌ناتال طي اپيدمي‌ها/ بحران‌هاي اجتماعي تأكيد مي‌كند.