تأثير تمرينات مقاومتي بر شاخص هاي عملكردي و فيزيولوژيكي در افراد مبتلا به سكته مغزي ايسكميك: يك مطالعه مرور سيستماتيك و متاآناليز

سابقه و هدف: اين مطالعه مروري فرا تحليل، با هدف بررسي تأثير تمرينات مقاومتي بر روي عملكرد اجرايي و شاخص‌هاي فيزيولوژيك در بيماران مبتلا به سكته مغزي ايسكميك انجام پذيرفت. مواد و روش‌ها: جهت شناسايي مطالعات انجام شده كلمات كليدي مرتبط در پايگاه‌هاي اطلاعاتي پاب مد، وب آو ساينس و اسكوپوس جستجو گرديد و كليه مطالعاتي‌كه در اين زمينه به چاپ رسيده بودند، استخراج شد. پس از غربالگري مقالات، 22 مطالعه كه معيارهاي ورود به مطالعه را دارا بودند، وارد فرا تحليل شدند. يافته‌ها: براساس يافته‌هاي اين فرا تحليل تمرينات مقاومتي تأثير معناداري روي آزمون 6 دقيقه پياده‌روي (0/028 =P ، 32/04 - = Difference in means)، تعادلي برگ (0/018 = P 2/37 - = Difference in means )، قدرت پنجه دست (0/001 = P ، 2/05 - = Difference in means) و همچنين آزمون عملكردي سرعت راه رفتن در مبتلايان به سكته مغزي ايسكميك دارد (0/101 = P ، 0/089 - = Difference in means). اما، تمرينات مقاومتي تأثير معني‌داري روي آزمون بلند شدن و راه رفتن در مبتلايان به سكته مغزي ايسكميك ندارد (0/192 = P ، 2/27 - = Difference in means). از طرفي بر اساس يافته‌هاي حاصل از چند شاخص فيزيولوژيك مختلف در چند زير گروه، متشكل از شاخص توده بدني (BMI)، TC، HDL-C و LDL-C مي‌توان نتيجه گرفت كه تمرينات مقاومتي بر روي شاخص‌هاي فيزيولوژيك بيماران مبتلا به سكته مغزي ايسكميك تأثير معني‌داري ندارد (0/642 = P ، 0/02 - = Difference in means). استنتاج: تمرينات ورزشي مقاومتي، عملكرد بيماران مبتلا به سكته مغزي ايسكميك را بهبود مي بخشد كه اين بهبود هم در بالا تنه و هم در پايين تنه رخ مي‌دهد، اما تمرينات مقاومتي منجر به بهبود شاخص‌هاي فيزيولوژيك در بيماران سكته مغزي ايسكميك نشد.