بهبود كيفيت نشانگر پراشندگي براي تصويرسازي گسل‌ها با استفاده از تابع شباهت محلي اريب در حوزه پس‌برانباشت

پراش ها اطلاعات مفيدي را درباره عارضه هاي زمين‌شناختي زيرسطحي مانند گسل ها، ناپيوستگي ها، چين‌خوردگي ها و مانند آنها ارائه مي دهند. در مطالعه گسل ها برگشتگي قطبايي موج هاي پراشيده از لبه گسل ها يك چالش بزرگ به شمار مي رود. در دهه هاي اخير چندين روش در حوزه هاي پيش و پس برانباشت براي تعيين ويژگي ها و محل پراش ها ارائه شده است ولي بيشتر آنها در مواجهه با برگشتگي قطبايي امواج پراشيده از لبه گسل ها، توانايي كافي براي آشكارسازي پراش ها را ندارند. روش هاي تابع شباهت و مهاجرت كرشهف به عنوان دو روش مرسوم، بدون در نظر گرفتن برگشتگي قطبايي، براي تصويرسازي پراش هاي منتشر شده از لبه گسل ها دچار مشكل مي‌شوند. در اين مقاله دو راهكار براي بهبود كيفيت نشانگر پراشندگي معرفي مي شود كه حضور برگشتگي قطبايي تأثيري در كارايي آن ندارد. در راهكار ارائه شده براي برطرف كردن مشكل برگشتگي قطبايي، خم برون‌راند پراش به چند گروه تقسيم و سپس تابع شباهت به صورت محلي براي هر كدام از اين گروه ها محاسبه مي شود. تابع شباهتي محلي به‌كار رفته در اين تحقيق، زمان سير امواج پراشيده را از معادله ريشه دوم دوگانه به دست مي‌آورد. همچنين روشي براي بهبود بيشتر تصوير چشمه هاي پراش استفاده مي شود كه با به‌كارگيري پنجره اريب در آن، به نوعي تابع شباهت محلي را به صورت تابعي از زمان وزن دار مي كند. كارايي روش تابع شباهت محلي با استفاده از وزن دهي پنجره اريب و بدون آن بر روي داده هاي لرزه اي مصنوعي و واقعي بدون اعمال هيچ گونه تصحيح قطبايي بررسي شده كه نتايج حاكي از كانونش و تفكيك پذيري بهتر پراش ها در لبه گسل ها است.