تعيين مدل سه‌بعدي سرعت امواج لرزه‌اي در زون برخوردي زاگرس

هدف اصلي اين مطالعه، استخراج يك مدل سرعتي پوسته اي جديد در كل منطقه زاگرس بر اساس روش توموگرافي محلي (الگوريتم LOTOS) با استفاده از داده هاي موجود در اين منطقه مي باشد. در اين پژوهش مدل سه‌بعدي سرعت امواج حجمي با استفاده از اطلاعات زمان‌رسيد 7783 زمين‌لرزه در بازه زماني سال 2006 تا سال 2018، ثبت شده در مركز لرزه‌نگاري كشوري و شبكه لرزه‌نگاري باندپهن ايران ارائه شده است. توزيع مدل هاي سه‌بعدي سرعتي تخمين‌زده‌شده، همبستگي خوبي را با شرايط تكتونيكي و زمين شناسي برخوردار مي باشد. با توجه به نتايج به‌دست‌آمده، آنومالي كم‌سرعت مشاهده‌شده در مدل هاي خروجي در پوسته بالايي را مي توان با توجه به وجود رسوبات كامبرين-ميوسن با ضخامت حداقل 10 كيلومتري كه در كل پهنه زاگرس گسترده شده اند تفسير كرد. طبق مدل هاي سرعتي به‌دست‌آمده در مقاطع عمودي، عمق موهو در ناحيه سنندج-سيرجان به‌‌صورت مشخص در مقايسه با منطقه زاگرس افزايش مي يابد. اين افزايش عمق موهو به‌‌دليل فرورانش صفحه عربي به زير خرد قاره ايران مركزي كه باعث افزايش ضخامت پوسته (پوسته دوتايي) در ناحيه سنندج-سيرجان مي باشد. با با به‌‌كارگيري الگوريتم وارون‌سازي LOTOS، مدل سرعتي يك‌بعدي بهينه براي كل ناحيه برخوردي زاگرس شامل لايه رسوبي به ضخامت 10 كيلومتر (Vp ∼4.90 km s^-1)، پوسته بالايي تا عمق 30 كيلومتري (Vp ∼ 5.54 km s^-1) و پوسته پاييني تا عمق 45 كيلومتري (Vp ∼6.30 km s^-1) استخراج شده است.