ارزيابي عملكرد طرحواره‌هاي همرفت كومه‌اي و لايه مرزي مدل WRF-NMM در شبيه‌سازي بارش‌هاي فرين استان بوشهر در دوره 2000-2020

براي استفاده از مدل هاي عددي كه داراي انواع پارامترسازي هاي فيزيكي هستند، لازم است تا قبل از اجرا انتخاب صحيحي بين طرحواره هاي مختلف انجام شود. در اين تحقيق، عملكرد چندين طرحواره فيزيكي همرفت كومه اي و لايه مرزي مدل WRF-NMM براي شبيه سازي 12 بارش فرين در استان بوشهر ارزيابي شد. در پيكربندي مدل، سه دامنه با تفكيك هاي 27، 9 و 3 كيلومتر و داده هاي ERA5 براي شرايط اوليه و مرزي ( با 108 اجرا براي انتخاب طرحواره همرفت كومه اي مناسب و 72 اجرا براي انتخاب طرحواره لايه مرزي مناسب) انجام شد. براي ارزيابي بارش شبيه سازي شده، از دو نوع داده مشاهداتي (1) ثبت شده در نقاط ايستگاهي استان بوشهر و (2) داده هاي بارش ماهواره GPM (محصول IMERG-DL) در نقاط شبكه اي استفاده شد. فرايند ارزيابي با كاربست شاخص هاي آماري و به تفكيك زمان بارش ها و ايستگاه هاي ساحلي و غيرساحلي انجام شد. عدم پيش يبيني بارش رگباري توسط هسته NMM موجب فروتخمين شدن بارش در شبيه سازي ها شد. با اين حال، از بين 6 طرحواره همرفت كومه اي KF، BMJ، SAS، oldSAS، NSAS و TiedTKE، طرحواره oldSAS كمترين خطا را توليد كرد. ارزيابي عملكرد طرحواره‌هاي لايه مرزي MRF، MYJ، QNSE و YSU در برآورد بارش با انتخاب طرحواره همرفت كومه اي oldSAS (در دو دامنه بزرگ تر)، هم‌ نشان داد كه طرحواره MRF در نقاط ايستگاهي و نقاط شبكه اي كمترين خطا را توليد كرده است. نتايج حاصل از اين تحقيق نشان داد كه مدل WRF-NMM نتايج قابل قبولي براي منطقه داشته است و ضرورت استفاده از طرحواره هاي بهينه را براي تحقيقات آتي روشن ساخت.