بررسي مرگ و تأثير آن بر زندگي در آثار سعدي با تكيه بر روان‌درمانگري اگزيستانسيال اروين يالوم

مرگ قطعي‌‏ترين غايتي است كه هر لحظه و در هر برهه‌‏اي از زندگي ممكن است رخ‏ دهد، حقيقت هولناكي كه انسان با وحشت از مرگ به آن پاسخ ‏مي‌‏دهد. روان‌‏درمان‌گران‏ بسياري، ازجمله يالوم، آن را سرچشمه اصلي اضطرابي مي‏‌دانند كه بر رفتار و روان آدمي تأثير فراوان مي‌‏گذارد. تاريخ نشان ‏داده ‏است كه شاعران و نويسندگان عميقاً درباره مرگ انديشيده و از آن سخن‌‏ها گفته‌‏اند. سعدي، انديشمند ايراني، كه به‌واسطه بيان حكمت‌هاي اخلاقي و مشرب فلسفي‌اش شهرت جهاني پيدا كرده ‏است، در آثار خود بوستان و گلستان و حتي غزليات، ضمن بيان حكايت‌‏ها، به معناي مرگ و اضطراب ناشي از آن پرداخته ‏است. با توجه به اهميت موضوع مرگ و قطعي و گريزناپذيربودن آن، در پژوهش حاضر با استفاده از آثار سعدي و با روش توصيفي‌-تحليلي مبتني بر مطالعات ميان‏‌رشته‌‏اي، پاسخ به اين سؤال‏ دنبال شده است كه سعدي و يالوم چگونه به انسان‏‌ها كمك ‏مي‌‏كنند تا بر وحشت ناشي از مرگ غلبه‏ كنند و با وجود علم به مرگ شادمانه به زندگي خود ادامه‏ دهند يا خود را از ترس آن برهانند تا بتوانند با بحران‌‏ها و مشكلات روحي و رواني مواجه‏ شوند. يافته‏‌هاي پژوهش نشان‏ مي‌‏دهد رويارويي و يادآوري مرگ نه‌تنها باعث كاهش اضطراب مرگ مي‌‏شود، بلكه زندگي را معنادار، گرانبها و ارزشمند مي‌‏كند. با چنين برداشتي، مي‏‌توان مرگ را نه‌تنها براي خود، بلكه براي ديگران نيز لذت‏‌بخش‏ كرد.