تحليل و نمادشناسي بخش اول بوف‌كور با استفاده از نظريه «امر واقع» لاكان

روايت بوف‌كور از خلال «نوشته»هاي پراكنده اي مي ‌گذرد كه راوي «نقاش» آن، در اسارتي كه در تمام طول داستان از سنگيني «ديوار خانه»اش بر دوش مي ‌كشد براي «سايه» «بلعنده» خود واگويه مي ‌كند. فقط در بخش نخست بوف‌كور است كه آن «دختر اثيري»، از «سوراخ هواخور» پستوي همان «خانه»اي كه در «آن‌طرف خندق» واقع شده است، «تجلي» مي‌ كند. نظريه‌ هاي روان‌كاوانه ژاك لاكان فرانسوي، كه زبان‌ محوري نيز از مقدمات مبنايي آن به‌شمار مي‌ آيد، ابزار كارآمدي است كه در پژوهش حاضر، راه را بر تأمل و درنگ در زمينه زباني و نمادهاي هم‌بسته بوف‌كور هموار مي ‌سازد. اينكه «امر واقع» لاكاني، چه توضيحي در پيشبرد پيرنگ اين داستان مدرن خواهد داشت و حاصل به ‌كارگيري اين‌چنين نگاهي، چه پرتوهايي بر خصلت تأويل‌ پذيرانه بوف‌كور و جوانب نثر آن انداخته است، چارچوب دغدغه ‌هاي نگارنده اين مقاله را بنياد نهاده است.