نقش مؤلفه‌هاي دستوري در ابهام زباني غزليات غالب دهلوي

غالب دهلوي يكي از مشهورترين شاعران سبك هندي در قرن سيزدهم است. ازنظر برخي منتقدان، او از گروه شاعراني است كه كلامشان غالباً مبهم و پيچيده است. در پژوهش حاضر، به‌روش توصيفي‌ـ‌تحليلي، مهم‌ترين بخش آثار غالب، كه مجموعه غزليات او است، براي روشن‌شدن عوامل ابهام، از منظر زباني بررسي و تحليل شده است. نتايج نشان مي‌ دهد كه ابداع تركيبات مختلف وصفي، حذف بخشي از جمله، برخي سهوهاي لغوي و نحوي و به‌ويژه برقراركردن تنازع ميان كلمات، مؤلفه‌ هايي هستند كه مايه ابهام كلام غالب شده اند. ازاين‌ميان، كاربرد تركيبات تازه و برقراري تنازع را، به‌دليل كاربرد زياد، مي توان از ويژگي‌ هاي سبكي غالب محسوب كرد. ازمنظري ديگر، علاقه زياد شاعر به ارائه مضامين تازه و پيچيده سبب شده است تا تركيبات تازه اسمي، قيدي و به‌ويژه وصفي زيادي ابداع كند.