تحليل تطبيقي «بسيج جمعي» مرغان و كبوتران در منطق‌الطير و حكايت «كبوتر مطوّقه» در كليله و دمنه

«بسيج جمعي» از نظريه‌ هاي پركاربرد در حوزه جامعه‌ شناسي سياسي معاصر است كه بررسي و تحليل سازوكارهاي دروني حاكم بر جنبش‌ هاي اجتماعي، انقلاب‌ ها و آشوب ‌هاي سياسي را ممكن مي ‌كند. در پژوهش حاضر، هم روايت «مرغان جهان» در منطق الطير و هم حكايت «كبوتر مطوّقه» در كليله و دمنه، از كنش‌ هاي جمعي متشكل و موفق در ادبيات كلاسيك فارسي و نوعي از بسيج جمعي و گردهمايي اجتماعي معطوف به تغيير ساختار و وضعيت حاكم به‌شمار آمده‌اند؛ ازاين‌رو، بررسي متغيرهاي كمي و كيفي حاكم بر سازمان دروني آنها ضرورت دارد. كاربست شاخص‌ هايي چون اصل كنشگر خردمند، اصل روابط عمومي، اصل ساختار كنش جمعي، اصل انسجام كمي و كيفي، اصل انگيزه‌ ها و الگوهاي رفتاري و... نشان‌ دهنده پيچيدگي ساختاري اين‌گونه از كنش‌ هاي جمعي است. در اين مقاله، تلاش مي‌ شود تا با روش تحليل تطبيقي و كيفي، سازوكارهاي دروني حاكم بر دو روايت پيش‌گفته بررسي شود تا ميزان انسجام و نيز ظرفيت‌ هاي توضيحي و تفسيري هريك به‌سنجش درآيد.