بهبود آگاهي فراشناختي در مهارت شنيداري و انگيزه در زبان انگليسي به عنوان زبان خارجي به واسطۀ زبان اول

پژوهشِ پيشِ رو تأثير مداخل فراشناختي با واسط زبان اول بر آگاهيِ فراشناختي و انگيز فراگيران زبان انگليسي را به عنوان زبان خارجي در ايران بررسي كرده‌است. شركت كنندگان، 120 فراگير سطح فوقِ ميانيِ زبان انگليسي به عنوان زبان خارجي در سه گروه و رد سني 2919 سال بودند. گروه آزمايش (گروه آزمايش 1=40 / گروه آزمايش 2=40) برنام درسي هدايت شد فراشناختي به انگليسي و فارسي را كه بر برنامه ريزي، نظارت و ارزيابي تمركز داشت، به مدت دوازده هفته تجربه كردند. گروه گواه (گروه گواه=40) نيز كه با همان مدرس آموزش داده شدند، بدون توجه جهت يافته به فرآيند، به متون يكسان گوش دادند. براي پيگيري تغييرات در آگاهي فراشناختي و انگيزه، از پرسش نام آگاهي فراشناختي شنيداري (ام.اي.ال.كيو) و پرسش نام انگيز (ال.ال.او.اس) پيش و پس از مداخله استفاده شد. نتايج كلي نشان داد كه مداخل فراشناختي تأثير قابلِ توجهي بر همگي زيرمقياس هاي ام.اي.ال. كيو و ال.ال.او.اس در هر دو گروه آزمايش داشته‌است. همچنين، يافته‌هاي مقايس چندگان آزمون‌هاي تعقيبي هر سه گروه مشخص كرد كه واسط ارائ مداخل فراشناختي (زبان اول) به فراگيران در گروه آزمايش دوم كه از مداخل فراشناختي توسط زبان اول استفاده كردند كمك كرد كه از همتايان خود در گروه آزمايش اول كه از طريق زبان دوم و گروه گواه كه به صورت معمولي آموزش داده شدند، عملكرد بهتري داشته باشند.