تأثير آموزش نگارش به شيوه ي انفرادي و مشاركتي بر رواني، صحت، و پيچيدگي مهارت نوشتاري دانش آموزان سطح متوسط ايراني: آموزش چندرسانه اي

پژوهش حاضر به بررسي تأثير تدريس چندرسانه‌اي بر رواني، صحت، و پيچيدگي در نگارش زبان‌آموزان ايراني در دو بستر نگارش مشاركتي و انفرادي پرداخته‌است. براي يافتن پاسخ پرسش پژوهش مبني بر اينكه آيا تدريس چندرسانه‌اي تأثيري در پيچيدگي، صحت، و رواني نگارش انفرادي و مشاركتي زبان‌آموزان زبان انگليسي سطح متوسط ايراني دارد يا خير، مقال حاضر با مدل شبه تجربي پيش آزمونپس آزمون انجام شد. به اين منظور، 60 زبان‌آموز زن و مرد از ميان 100 نفر بر اساس عملكردشان در آزمون تعيين سطح آكسفورد (Allan, 2007) انتخاب شده و به دو گروه تجربي تدريس چندرسانه اي انفرادي و گروهي دسته‌بندي شدند. سپس، هر دو گروه مقاله‌اي توصيفي به عنوان پيش‌آزمون نوشتند، در هشت جلسه تدريس چندرسانه‌اي شركت كردند و در پايان هم مقال توصيفي ديگري به عنوان پس‌آزمون نوشتند. اين مقاله‌ها با استفاده از فرمول‌هاي اسكيهان و فاستر (Skehan Foster, 1996) ويرايش شده و نمره‌هاي به‌دست‌آمده وارد اس.پي.اس.اس شد. نمره‌ها با استفاده از يك تحليل واريانس چندمتغيره و سه تحليل واريانس دوسويه سنجش مكرر تحليل شدند. يافته‌هاي به‌دست‌آمده نشان داد كه تدريس چندرسانه‌اي تأثير قابلِ توجهي در بهبود عملكرد زبان‌آموزان هر دو گروه در پيچيدگي، صحت، و رواني نگارش داشته‌است. بنابراين، دست‌اندركاران آموزش مي‌توانند در مورد بهره‌گيري از آموزش چندرسانه‌اي براي بهبود پيچيدگي، صحت، و رواني نگارش انفرادي و مشاركتي زبان‌آموزان تصميم‌هاي مهمي بگيرند.