رويكرد نظري اديان به دست‏اندازي بشر در ساختار آفرينش موجودات با تأكيد بر شيوه شبيه‏سازي

بشر همواره در طول تاريخ حيات خود به تصرفات مختلف در طبيعت اقدام كرده و با استفاده از علم و قدرت خود قواي طبيعت را مسخر خود قرار داده است. هرچه شناخت انسان از اسرار آفرينش افزايش يافته، امكان تصرف او در ساختار طبيعي موجودات نيز مضاعف شده است. با توجه به اينكه همة موجودات، نشانه‌هاي الهي و مظاهري از حكمت و قدرت و علم و تدبير و ارادة او به‏شمار مي‏روند، از منظر دين‏شناختي تصرفات بشر در مخلوقات، چه تبييني دارد؟ نوشتار پيش‏رو با بررسي مهم‏ترين شيوه‏هاي سنتي و نوين ايجاد تغيير در ساختار موجودات، رويكرد نظري انديشمندان اديان بزرگ الهي را مورد كاوش قرار مي‏دهد. حاصل اين پژوهش ترجيح رويكرد جواز تصرف طولي و عدم جواز تصرف عرضي در ساختار طبيعي موجودات از نظر اسلام است. در اديان ديگر نيز هرچند در جواز يا عدم جواز تصرف، اختلاف وجود دارد، ولي حضور كم‏رنگ اين اديان در عرصه اجتماعي بشر، پذيرش نقش ابزاري طبيعت براي انسان و در نتيجه جواز هرگونه تصرف در ساختار طبيعي مخلوقات را براي پيروان اين اديان هموار كرده است. روش پژوهش، توصيفي ـ تحليلي است.