بررسي نقش كيفيت زندگي شهري در رضايت‌مندي شهروندان مناطق پانزده‌گانه شهر اصفهان

حيات اجتماعي ساكنين شهرها به‌شدت از فضاهاي شهري متأثر است و اين موضوع مي‌تواند از جنبه‌هاي مختلف مورد كنكاش و مداقه قرار گيرد. از مفروضات اصلي اين‌گونه بررسي‌ها مي‌توان به يك اصل اساسي اشاره كرد: يك محيط سرزنده، باكيفيت و امن، باعث افزايش حس شادماني و رضايت افراد مي‌شود. هدف از انجام اين پژوهش، سنجش رضايت‌مندي شهروندان متأثر از ابعاد كيفيت زندگي، در بين ساكنين مناطق پانزده‌گانه شهر اصفهان است. پژوهش حاضر از نوع توصيفي – پيمايشي است و براي گردآوري داده‌ها از پرسشنامه استفاده شده است. حجم نمونه با استفاده از جدول كرجسي- مورگان 400 نفر محاسبه و براي تحليل داده‌ها از منطق TOPSIS استفاده شده است. يافته‌هاي اين پژوهش نشان مي‌دهد كه در بين عوامل اثرگذار در ابعاد برخورداري از كيفيت زندگي، ناحيه پنج (مناطق 6، 5، 4) با شاخص 0.938578 در رتبه اول اهميت قرار دارد، ناحيه چهار (مناطق 3،1) با شاخص 0.753095 در رتبه دوم، ناحيه يك (مناطق 11، 8)، با شاخص 0.737805 ‌در رتبه سوم، ناحيه سه (مناطق 15، 13، 9، 2)، با شاخص 0.378396 در رتبه چهارم و نهايتاً ناحيه دو (مناطق 14، 12، 10، 7)، با شاخص 0.075759 در رتبه آخر به لحاظ رضايتمندي از كيفيت زندگي قرار دارند.