كاربرد مدل فيزيكي در شبيه سازي روش غرقاب دائم و متناوب خاك‌هاي شور و سديمي

شوري و سديمي بودن خاك يكي از مشكلات بارز در خاك‌هاي مناطق خشك و نيمه‌خشك است. آبشويي نمك‌هاي محلول، يكي از روش‌هاي اصلاح و به‌سازي خاك‌هاي شور و سديمي است. هدف از اين پژوهش، تعيين ميزان آب آب شويي لازم به دو روش غرقاب دايم و متناوب، مقايسه اين دو روش با يكديگر، با توجه به ويژگي‌هاي خاك قبل از آب شويي روي خاك‌هاي استان مركزي بوده است. به منظور تهيه نمونه خاك در هر منطقه، تعداد پنج نمونه، از سطح تا عمق نيم متري از پروفيل خاك با فواصل ده سانتي‌متري، برداشت شد. نمونه‌‌هاي خاك به همان ترتيبي كه از نيم رخ خاك برداشت شده بودند، درون استوانه‌هايي كه به اين منظور طراحي شدند، قرار داده شد. عمليات آب شويي به ميزان 50 سانتي‌متر در پنج تناوب انجام شد. هدايت الكتريكي و نسبت جذب سديم خاك پس از آب شويي اندازه‌گيري و با مقادير اين دو پارامتر قبل از آب شويي مقايسه گرديد. به‌منظور تعيين مناسب‌ترين روش آب شويي آزمون آماري مقايسه ميانگين دانت انجام گرديد. نتايج نشان داد كه آبشويي باعث شوري‌زدايي و سديم‌زدايي شده به‌طوري‌كه به طور متوسط تا عمق مورد نظر، شوري خاك از 20.12 به 7.80 dS/m در روش غرقاب دايم و 5.63 dS/m در روش متناوب كاهش يافته و هم‌چنين درصد سديم تبادلي از 40.35 به 37.11 در روش غرقاب دايم و 29.18 در روش متناوب كاهش يافته است. نتايج نشان داد كه آب شويي نمك‌هاي محلول به روش متناوب در هر سه منطقه راندمان بالاتري داشته و مي‌توان روش غرقاب متناوب را براي آب شويي خاك‌هاي منطقه مورد مطالعه توصيه نمود