بررسي اشعار فروغ فرخزاد و سيمين بهبهاني با تكيه بر نظريۀ سبك زندگي آلفردآدلر

زمينه و هدف: باآنكه اصطلاح سبك زندگي، محصول جهان مدرن است، به دليل اهميت بسيار زياد آن در پيكرۀ اجتماعي، سياسي و فرهنگي جوامع بشري و بازخوردهاي اساسي ناشي از آن، انديشمندان و نظريه پردازان بيشماري به آن توجه نمودند و در حوزه هاي گوناگون چون جامعه شناسي، روانشناسي، انسان شناسي، پزشكي و مطالعات فرهنگي، اين پديده را مورد بررسي و مداقه قرار دادند. يكي از اين نظريه پردازان، آلفرد آدلر ميباشد كه او را اولين نظريه پرداز سبك زندگي ميدانند. رويكرد آدلر به سبك زندگي روانشناسانه است. اين مقاله به بررسي سبك زندگي در اشعار فروغ فرخزاد و سيمين بهبهاني با رويكردي به نظريۀ آدلر ميپردازد. سؤال اصلي تحقيق حاضر اين است كه آيا سبك زندگي فروغ و سيمين با مؤلفه هاي آدلر مطابقت دارد و آيا آنها توانسته اند به سبك زندگي خاص خود دست يابند؟ روش مطالعه: اين جستار به شيوۀ توصيفي-تحليلي و با استفاده از مطالعات كتابخانه اي انجام شده است. يافته ها: با بررسي مهمترين مؤلفه هاي سازندۀ سبك زندگي از جمله تعاملهاي اجتماعي، احساس حقارت (كهتري)، خاطرات قديمي و رؤياها در نظريۀ آدلر، و تطبيق آن با اشعار فروغ و سيمين، به اين نتيجه رسيديم كه سبك زندگي فروغ و سيمين، تقريباً با تمامي مؤلفه هاي آدلر مطابقت دارد و ايشان بعنوان زناني نوانديش و مدرنيته گرا توانسته اند به سبك زندگي خاص خود دست يابند. نتيجه گيري: سيمين در مقايسه با فروغ، در شعر خود دغدغه هاي اجتماعي بيشتري را مطرح كرده و بيشتر با مردم و مشكلات آنها سروكار دارد. تيپ شخصيتي سيمين غالباً سودمند اجتماعي است، در حاليكه فروغ از هريك از تيپهاي چهارگانه، نمودي در خود ارائه ميدهد. درواقع منِ فردي در كلام فروغ و منِ اجتماعي در شعر سيمين بارزتر است. همچنين عناصر و مؤلفه هاي مذهبي در شعر سيمين پررنگتر است.