اثر مصرف روي، بُر و گوگرد بر خصوصيات كمّي و كيفي گياه سير (Allium sativum L)

به‌منظور مطالعه تأثير عناصر روي، بُر و گوگرد بر خصوصيات كمّي و ميزان جذب عناصر و آليسين گياه سير (Allium sativum L.) محلي ضيابر، آزمايشي در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با هشت تيمار و سه تكرار در سال زراعي 99-1398 اجرا شد. تيمارها شامل 1- شاهد (بدون مصرف كود)، 2- روي، 3- بُر، 4- گوگرد، 5- روي + گوگرد، 6- روي + بُر، 7- بُر + گوگرد و 8- گوگرد + بُر + روي بودند. كودهاي گوگرد، روي و بُر به‌ترتيب به‌صورت گُل گوگرد (100 كيلوگرم در هكتار)، سولفات روي (20 كيلوگرم در هكتار) و اسيد بوريك (5 كيلوگرم در هكتار) در دو مرحله رويشي و پر شدن سوخ به خاك اضافه شدند. نتايج نشان داد كه تيمار گوگرد + روي + بُر نسبت به ساير تيمارها در همه صفات مورد مطالعه برتري معني‌دار داشت. بين تيمارهاي كودي تكي، با كاربرد بُر بيشترين عملكرد اقتصادي و ميزان جذب بُر مشاهده شد. جذب گوگرد با كاربرد گوگرد بيشترين مقدار را نشان داد. جذب روي و مقدار آليسين هم در تيمار كاربرد روي بيشترين مقدار شد. بين تيمارهاي دوگانه، در تيمار گوگرد + بُر بيشترين عملكرد اقتصادي و ميزان جذب گوگرد و بُر مشاهده شد. تيمار روي + بُر بيشترين جذب روي را نشان داد. بيشترين مقدار آليسين (29%) در تيمار گوگرد + روي + بُر مشاهده شد. بيشترين عملكرد اقتصادي سير (3000 كيلوگرم در هكتار) و بهترين كيفيت از نظر مقدار آليسين (29%)، جذب گوگرد (0.73 كيلوگرم در هكتار)، جذب روي (39.6 كيلوگرم در هكتار) و جذب بر (12.96 كيلوگرم در هكتار) از تركيب كودي گوگرد + روي + بُر حاصل شد. با توجه به نتايج اين آزمايش مصرف كودهاي روي، بُر و گوگرد همراه با كودهاي پايه براي افزايش عملكرد كمّي و كيفي گياه سير پيشنهاد مي‌شود.