اثر فرم آزاد و نانوكپسوله گواياكول (Guaiacol)، تركيب موجود در اسانس Campsis radicans (L.) Seemann بر روي بيان ژن‌هاي مقاومت آنتي‌بيوتيكي سودوموناس آئروژينوزا، اشريشيا كلي و كانديدا آلبيكنس

Pseudomonas aeruginosa، Escherichia coli و Candida albicans پاتوژن‌هاي بيمارستاني مي‌باشند كه به‌دليل مقاومت آنتي‌بيوتيكي روند درمان را مشكل ساخته‌اند. در اين تحقيق، اثر ضدميكروبي اسانس گياه Campsis radicans (L.) Seemann روي سويه‌هاي P. aeruginosa مقاوم به ايمي‌پنم حاوي ژن Imipenemase (IMP)، E. coli مقاوم به سفكسيم حاوي ژن Type ESBLgene (TEM) و C. albicans مقاوم به فلوكونازول حاوي ژن ETSrelated (ERG) بررسي شد. براساس نتايج، كليه سويه‌ها به اسانس حساس بوده و قطر هاله عدم رشد از 10 تا mm 20 متغير بود كه بيشترين حساسيت در C. albicans ديده شد. بعد از شناسايي 32 تركيب در اسانس با استفاده از GC/MS، تركيب گواياكول به‌عنوان ماده مؤثر آن انتخاب و به روش امولسيون دوفازي نانوكپسوله گرديد. ميانگين MIC در فرم آزاد گواياكول µg.mL^-1 268.7-537.5 و در انكپسوله شده µg.mL^-1 67.18-268.75 بود كه نشان‌دهنده اثرگذاري بيشتر فرم انكپسوله نسبت به فرم آزاد آن است. بررسي رهايش هر دو فرم طي 72 ساعت نشان داد كه رهاسازي فرم انكپسوله به‌صورت هدفمندتر و طي زمان بيشتر يعني كاهش سمّيت آن مي‌باشد. سپس اثربخشي دو فرم گواياكول بر ژن‌هاي مقاومت آنتي‌بيوتيكي بررسي گرديد و مشخص شد كه اين كاهش در سودوموناس و كانديدا بهتر از اشريشيا كلي بوده است. به‌طور كل هر دو فرم آزاد و انكپسوله در مقايسه با ژن شاهد rRNA 16s به‌طور معني‌داري باعث كاهش بيان ژن شدند كه اين كاهش در فرم انكپسوله محسوس‌تر از فرم آزاد بود. همچنين بررسي اثر سينرژيسم دو فرم گواياكول نشان داد كه استفاده تركيبي هر ماده با نانوكپسول خود اثر ضدميكروبي بيشتري نسبت به استفاده هر يك به تنهايي دارد. نتايج اين تحقيق اثر ضدميكروبي اسانس گياه C. radicans را تأييد كرد و نيز نشان داد كه دو فرم گواياكول داراي تركيب‌هايي جهت مهار ژن‌هاي مقاومت آنتي‌بيوتيكي بوده، در نتيجه مي‌توانند به‌عنوان يك مكمل درماني استفاده شوند.