بررسي تأثير پيريدوكسين بر بهبود علائم كودكان مبتلا به اختلال بيش‌فعالي/كمبود توجه تحت درمان با ريتالين

سابقه و هدف: اختلال بيش‌فعالي/كمبود توجه (ADHD: Attention Deficit Disorder with Hyperactivity) نوعي اختلال عصب روان‌شناختي در بين كودكان مي‌باشد كه ممكن است منجر به اختلال در فعاليت‌هاي روزمره آن‌ها شود. در اين راستا، مطالعه حاضر با هدف تعيين اثر مصرف پيريدوكسين بر درمان و كاهش شدت علائم اختلال كمبود توجه/بيش‌فعالي در كودكان تحت درمان با ريتالين انجام شد. مواد و روش‌‌ها: در اين كارآزمايي باليني از بين كودكان 5 تا 12 سال مبتلا به ADHD مراجعه‌كننده به درمانگاه نورولوژي اطفال، 50 كودك به روش نمونه‌گيري آسان انتخاب شدند و به طور تصادفي به دو گروه درماني مساوي تقسيم گرديدند. يك گروه فقط تحت درمان با ريتالين و گروه دوم همزمان تحت درمان ريتالين و پيريدوكسين قرار گرفتند. تغيير شدت علائم بيماري در ابتدا و انتهاي درمان با استفاده از پرسشنامه كانرز (Conners) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: بيماران در دو گروه درماني از نظر سن و جنس همسان بودند. در هر دو گروه درماني، ميانگين نمره شدت بيماري نسبت به قبل از مداخله (به ترتيب 23.92 و 32.12 واحد) كاهش يافته بود (P 0.001). همچنين در كودكان مبتلا به ADHD با تظاهر تركيبي پرتحركي و كم‌توجهي، بين شدت علائم در دو گروه پس از مداخله (ميانگين شدت علائم به ترتيب 65.09 و 54.00) تفاوت آماري معناداري مشاهده شد (0.006=P). نتيجه‌گيري: افزودن قرص پيريدوكسين به رژيم درماني كودكان 5 تا 12 سال مبتلا به ADHD با تظاهر تركيبي، كاهش بيشتر شدت علائم و افزايش اثربخشي درمان را به دنبال دارد.