بررسي پيامدهاي مادري و نوزادي درمان انتظاري در پره اكلامپسي شديد و زودرس

سابقه و هدف: پره‌اكلامپسي يكي از مهم‌ترين عوارض بارداري بوده و در 8-2 درصد از كل بارداري‌ها مشاهده مي‌شود. پره‌اكلامپسي شديد عوارض مادري و نوزادي بسياري را به همراه دارد كه در نوع زودرس، بيشتر مي‌باشد. در اين راستا، مطالعه حاضر با هدف تعيين فراواني پيامدهاي مادري و نوزادي درمان انتظاري در پره‌اكلامپسي شديد قبل از 34 هفته انجام شد. مواد و روش‌‌ها: در اين مطالعه توصيفي گذشته‌نگر، پرونده 55 مادر مبتلا به پره‌اكلامپسي شديد قبل از 34 هفته تحت درمان انتظاري و نوزادان آن‌ها طي سال‌هاي 98-1393 در كاشان مورد بررسي قرار گرفت. اطلاعات استخراج شده از پرونده‌ها شامل: متغيرهاي جمعيت‌شناختي مادر و نوزاد، پيامدهاي مادري و پيامدهاي نوزادي بود. داده‌هاي جمع‌آوري شده از طريق نرم‌افزار SPSS 16 و با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي تجزيه و تحليل گرديدند. سطح معناداري معادل 0.05 در نظر گرفته شد. يافته‌ها: ميزان ابتلا به تشنج، خونريزي پس از زايمان، بستري در ICU و افت پلاكت به ترتيب 5.5، 8.1، 3.6 و 7.3 درصد بود. 10.9 درصد از مادران دچار نارسايي كليوي و به همين ميزان دچار افزايش آنزيم‌هاي كبدي و هموليز شده بودند. ميزان ابتلا به سندروم زجر تنفسي و آپگار پايين در نوزادان به ترتيب 44.7 و 12.7 درصد بود. 6.4 درصد از نوزادان دچار تشنچ و پنوموتوراكس شده بودند و مورتاليته نوزادي در 6.4 درصد از موارد مشاهده گرديد. يافته‌ها حاكي از آن بودند كه پيامدهاي مادري با سن بارداري و پيامدهاي نوزادي با تعداد زايمان ارتباط معناداري ندارند (P 0.05)؛ اما پيامد نارسايي كليه با تعداد زايمان ارتباط معناداري داشت (0.023=P)؛ به طوري كه تمام مادراني كه نارسايي كليه داشتند، در بين نولي‌پارها بودند. علاوه‌براين پيامدهاي مرگ نوزادي، سندروم زجر تنفسي، وزن كم هنگام تولد، آپگار پايين دقيقه 5 و پنوموتوراكس، ارتباط معناداري با سن بارداري داشتند (P 0.05)؛ به طوري كه هرچه سن بارداري هنگام زايمان كمتر بود، پيامدهاي ذكر شده بيشتر مي‌شد. نتيجه‌گيري: درمان انتظاري در پره‌اكلامپسي با شروع زودرس براي نوزادان مفيد مي‌باشد و در صورت پايش‌هاي دقيق و منظم در مراكز مجهز، عوارض مادري افزايش نخواهد يافت