جايگاه كمي قرآن در ميان رشته‌هاي تحصيلي نظام آموزش عالي كشور (با تأكيد بر وزارت علوم، تحقيقات و فناوري)

قرآن كريم آخرين كتاب آسماني است كه براي هدايت جهانيان بر خاتم پيامبران حضرت محمدa نازل شده است. مطابق فرمايش معصومان(ع)‌ قرآن داراي ظاهري زيبا و باطني بس عميق است. قرآن به دليل داشتن باطن، در هر دوره و زماني داراي طراوت و تازگي است. قرآن كتابي است كه هركس بدان تمسك جويد، به سعادت رهنمون مي‌شود و هر كس كه از آن دوري گزيند، به ضلالت رسد. نظام آموزش عالي كشور در ايران، يكي از مهمترين مراكز مهم، نقش‌آفرين و تأثيرگذار در حيطه آموزش جوانان و مديران آينده كشور است. اين تحقيق به دنبال آن است تا به بررسي جايگاه كمّي قرآن در ميان رشته هاي تحصيلي نظام آموزش عالي كشور با تمركز بر وزارت علوم، تحقيقات و فناوري بپردازد و تلاش شده تا با استفاده از اسناد معتبر و مطالعات كتابخانه‌اي و استفاده از شبكه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هاي رايانه‌اي و نمودارها و جمع‌بندي و تحليل توصيفي ـ تحليلي و گاه انتقادي به نتايجي دقيق و نزديك به واقع دست يابد. بررسي‌هاي انجام يافته بيانگر آن است كه با گذشت چهل سال از پيروزي انقلاب شكوهمند اسلامي در ايران، با وجود اينكه حضور قرآن در نظام آموزش عالي كشور بيش از دوران پيش از انقلاب است؛ اما قرآن كريم همچنان در ميان رشته هاي تحصيلي نظام آموزش عالي كشور داراي جايگاه بايسته و شايسته‌اي نيست و با آنچه مورد انتظار است، فاصله زيادي دارد. ازاين‌رو براي رسيدن به جايگاه والاي قرآن كريم در نظام آموزش عالي، نياز به توجه و برنامه‌ريزي بيشتر و ويژه از سوي مسئولان ذي‌ربط است.