بررسي اثر محرك‌هاي زيستي بر ميزان آب و عناصر كم ‌مصرف و پرمصرف گياه شورزي Puccinellia distans در شرايط تنش شوري

محرك هاي زيستي تركيبات متنوعي با منشاء گياهي و جانوري هستند كه براي كاهش اثرات ناشي از تنش روي گياهان استفاده مي شوند. در اين مطالعه كه در سال 1399 انجام شد، اثر آلگابن [محرك زيستي عصاره جلبك دريايي(SWE) ] و بناميد (محرك زيستي آمينواسيدي) بر گياه شورزي Puccinellia distans به منظور كاهش اثرات تنش شوري با بهبود شرايط رشد و جذب عناصر كم مصرف و پرمصرف بررسي شد. آزمايش در يك طرح كاملاً تصادفي با اسپري آلگابن ( g/l 0/5) و بناميد (g/l 2) و آبياري با نمك [EC=27.18 dS/m), 300 mM] بر روي نشاءهاي 45 روزه كشت شده در گلدان، انجام گرفت. نتايج نشان داد كه اعمال اين غلظت از شوري بطور معني داري سبب كاهش وزن خشك و تر اندام هوايي و ريشه، افزايش نشت غشاء، كاهش مقدار عناصر كم مصرف و پرمصرف و فاكتور انتقال اين عناصر، كاهش فاكتور تجمع مس، آهن، پتاسيم، سديم، فسفر و روي مي شود. پيش تيمار با محرك هاي زيستي در شرايط كنترل (NSC) و شوري (SC) در همه شاخص ها سبب كاهش اثرات تنش شوري شد و مصرف محرك زيستي بناميد در مقايسه با آلگابن، اثرات فيزيولوژيكي بهتري بر گياه داشت. در مجموع به نظر مي رسد كه محرك هاي زيستي در كاهش تنش شوري در يك گياه شورزي سازگار به شوري نيز مؤثر بوده ولي روش و ميزان مصرف محرك هاي زيستي نياز به مطالعه بيشتري دارد.