برخي تغييرات رويشي و بيوشيميايي گياهان زينتي بنفشه (Viola × wittrockiana) و ميموني (Antirrhinum majus) در پاسخ به تنش حاصل از دماهاي انجماد

قرارگرفتن در معرض تنش يخ زدگي موجب تغييرات فيزيولوژيكي، بيوشيميايي و مولكولي در گياهان مي شود كه با كاهش رشد و نمو همراه است. در مناطق سردسير گونه هاي حساس حذف و توزيع جغرافيايي نيز تغيير مي كند. اين تحقيق به منظور ارزيابي برخي پاسخ هاي رويشي و بيوشيميايي دو گياه زينتي مقاوم به سرما بنفشه (Viola × wittrockiana) و ميموني (Antirrhinum majus) در شرايط تنش يخ زدگي انجام شد. بدين منظور از كمينه دمايي دي ماه در سه مكان مختلف گلخانه، شهر اصفهان و فريدون شهر به ترتيب با دماي 20 (شاهد)، 3- و 11- درجه سانتي گراد جهت اعمال تيمار يخ زدگي بر روي گياهچه هاي 70 روزه استفاده گرديد. 15 روز پس از اعمال تيمار، وزن گياهچه ها و وزن خشك اندام هاي هوايي هر دو گياه با افزايش برودت هوا به طور معني داري كاهش يافت. بيشترين كاهش رشد در هر دو گياه مربوط به پايين ترين دما بود. كاهش دما موجب افزايش مقدار كلروفيل، كاروتنوئيد، آنتوسيانين، پرولين، گلايسين بتائين و مالون ‌دي‌آلدئيد در آنها شد. به نظر مي رسد افزايش رنگيزه هاي فتوسنتزي و واكوئلي در كنار تجمع اسموليت هايي همچون پرولين و گلايسين بتائين نه تنها موجب تغليظ سيتوپلاسم از طريق تنظيم اسمزي در اين گياهان شده است، بلكه موجب حفظ آنها از يخ زدگي در سرماي زير صفر شده و اثرات مخرب يخ زدگي در ايجاد راديكال هاي آزاد و پراكسيداسيون غشاءهاي سلولي را نيز تا حدودي كاهش داده است.