بررسي تاثير اجراي پروتكل كنترل درد، بي قراري و دليريوم بر پيامدهاي بيماران بد حال با سابقه ي سوء مصرف مواد اعتياد اور در بخش مراقبت هاي ويژه

مقدمه: سوءمصرف مواد از مشكلاتي است كه مي‌تواند به كنترل نامناسب درد، بي‌قراري و هذيان منجر شود. در مطالعه‌ي حاضر، تأثير اجراي يك پروتكل در كنترل علائم محروميت، درد، بي‌قراري و دليريوم را بر بيماران مبتلا به سوءمصرف مواد در بخش مراقبت‌هاي ويژه بررسي مي‌كنيم.روش‌ها: در اين مطالعه‌ي تجربي، 44 بيمار (هجده سال و بالاتر) وابسته به اپيوئيد مطالعه شدند. درد و آرام‌بخشي در هر ساعت توسط مقياس رفتاري درد و Richmond Agitation Sedation و دليريوم هر هشت ساعت توسط MethodConfusion Assessment ارزيابي شدند و باتوجه‌به نمره‌ي به‌دست‌آمده، درمان بر اساس پروتكل دريافت شد. بر اساس نوع، دوز مخدر و نحوه‌ي استفاده محاسبه‌ي دوز متادون انجام شد. علائم احتمالي سندرم محروميت و مصرف بيش‌ازحد هر ساعت توسط پرستار بخش ارزيابي مي‌شد.يافته‌ها: مدت اقامت در بخش مراقبت ويژه در گروه شاهد، هفده روز و در گروه مداخله هفت روز بود. بيماران در گروه مداخله، در مقايسه با گروه شاهد دوزهاي پايين‌تري از متادون و پروپوفول در طول 72 ساعت اول بستري و فنتانيل كمتري بعد از 48 و 72 ساعت دريافت كردند  (p 0.05). در گروه مداخله بيماراني كه در محدوده‌ي قابل‌ قبول درد و بي‌قراري قرار داشتند، بيشتر از گروه شاهد بودند p=0.001) و p=0.05).نتيجه‌گيري: تشخيص علائم محروميت، درد، بي‌قراري و دليريوم در بيماران با سوءمصرف مواد همراه با درمان مناسب و به‌موقع مي‌تواند در بهبود مراقبت‌هاي پزشكي مفيد باشد.