تبيين تجارب زيسته كاركنان اتاق عمل از مؤلفه‌ها‌ي همكاري بين‌حرفه‌اي

زمينه و هدف: همكاري بين‌حرفه‌اي به عنوان يكي از اجزاي مهم تأمين ايمني بيمار شناخته شده است. با توجه به ضرورت شناخت مؤلفه‌هاي همكاري بين‌حرفه‌اي، براي ايجاد همكاري بين‌حرفه‌اي، پژوهش حاضر با هدف تبيين تجارب زيسته كاركنان اتاق عمل از مؤلفه‌هاي همكاري‌هاي بين‌حرفه‌اي انجام شد. روش بررسي: پژوهش حاضر از نوع كيفي پديدار‌شناسي به شيوه كلايزي است. جامعه هدف شامل: دوازده نفر از كاركنان حرف مختلف شاغل در اتاق عمل بود كه به روش نمونه‌گيري هدفمند با حداكثر تنوع تا رسيدن به اغنا انتخاب شدند. سپس داده‌ها با استفاده از روش مصاحبه نيمه‌ساختاريافته جمع‌آوري شد و با استفاده از شيوه گوبا و لينكن كد‌گذاري و تحليل شدند. فرايند كدگذاري در قالب كد‌هاي اوليه، مفاهيم و مقوله‌ها مورد تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: تجزيه‌و‌تحليل‏گويه‌ها منجر به استخراج 6 درون‌مايه اصلي و 20 درون‌مايه فرعي شد كه شامل اين موارد است:«سازمان‌دهي» (هدف‌گذاري و منابع مشترك) «هويت حرفه اي»‌ (تعهد ،احترام متقابل،هم‌افزايي ونقش و مسئوليت‌ها)، «ارتباطات« (همكاري‌، اعتماد، اشتراك‌گذاري اطلاعات و مديريت تعارض «ويژگي تيم» (انعطاف‌پذيري‌، تجربه، مشاركت‌جويي و عملكرد تيمي و حرفه اي‏گري)،«رهبري و مديريت» (رهبري در اتاق عمل‌، ساختار سلسله‌مراتب‌، جو و شرايط كاري وظرفيت‌سازي )، «هماهنگي» (برنامه‌ريزي) به دست آمد. نتيجه‌گيري: به طور كلي، مرور مقوله‌ها و مفاهيم به‌دست آمده از اين پژوهش و جمع‌بندي آن‌ها به‌خوبي مي‌تواند منجر به شكل‌گيري همكاري بين‌حرفه‌اي مؤثر شود. بنابراين با آموزش همكاري بين‌حرفه‌اي كاركنان با تأكيد بر اين مؤلفه‌ها مي‌توانيم گام‌هاي مؤثري در ارائه خدمات سلامت برداريم. ضرورت ايجاد مي‌كند آموزش‌هاي بين‌حرفه‌اي در رأس برنامه‌هاي آينده نظام ارائه خدمات بهداشتي ‌درماني كشور قرار داده شود.