مقايسه اثربخشي حداقل و حداكثر دوز پنتوپرازول در درمان بيماران دچار زخم معده هموراژيك مراجعه‌كننده به بيمارستان علي‌بن‌ابي‌طالب (ع) رفسنجان در سال 1396-1395: يك كارآزمايي باليني تصادفي شده

زمينه و هدف: مهاركننده‌هاي پمپ پروتون نقش مهمــي در پايدار كردن لخته ايجاد شده ناشــي از خون ريزي گوارشي فوقاني دارند. لذا اين مطالعه با هدف تعيين و مقايسه اثربخشي حداقل و حداكثر دوز پنتوپرازول در درمان بيماران دچار زخم پپتيك هموراژيك، مراجعه‌كننده به بيمارستان علي‌بن‌ابي‌طالب (ع) رفسنجان انجام شد. مواد و روش‌ها: اين كارآزمايي باليني تصادفي شده در سال 961395 در بيمارستان علي‌بن‌ابي‌طالب (ع) رفسنجان بر روي 104 بيمار مبتلا به خون ريزي گوارشي فوقاني انجام شد. بيماران به صورت تصادفي به دو گروه مساوي تقسيم شدند: به گروه A، دوز بالاي پنتوپرازول (80 ميلي‌گرم) و به گروه B، دوز پايين (40 ميلي‌گرم) تجويز شد. جهت همسان سازي جنسيت و سن در دو گروه مقايسه شدند. داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي (فراواني، درصد، ميانگين و انحراف معيار) و آمار استنباطي (آزمون t مستقل، آزمون مجذور كاي و يا آزمون دقيق فيشر) مورد تجزيه ‌و تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: ميانگين و انحراف معيار سن بيماران در گروهA ، 22.79±52.96 سال و در گروه B، 23.18±52.51 سال بود (0.921=P). تفاوت معني داري بين جنس در دو گروه مذكور مشاهده نگرديد (0.823=P). دوز پنتوپرازول، با ميزان مرگ‌ومير، خون ريزي مجدد، روزهاي بستري، افت هموگلوبين، نياز به جراحي ارتباط معني داري نداشت )0.05 .(P نتيجه‌گيري: در اين مطالعه، اثر بخشي دوز بالاي پنتوپرازول در مقايسه با دوز پايين آن در پيامدهاي باليني شامل ميزان مرگ ومير، نياز به عمل جراحي، خون ريزي مجدد، تعداد روزهاي بستري و ميزان افت هموگلوبين در هر دو گروه بيماران تفاوتي ندارد. لذا، جهت سلامتي بيماران در دوز دريافتي بهينه، بررسي هاي باليني با حجم نمونه بيش‌تر توصيه مي شود.