تأثير تغيير استراتژيك با يادگيري سازماني و پويايي محيطي بر عملكرد سازماني

با گسترش شبكه بانكي كشور، رقابت شديدي در اين صنعت حاكم شده است و در اين فضاي رقابتي بانك‌‌ها در جستجوي شناسايي عواملي هستند تا در جهت بهبود عملكردشان مؤثر واقع گردد. در اين راستا هدف از اين پژوهش بررسي روابط ميان تغيير استراتژيك، يادگيري سازماني و پويايي محيطي و تأثير آن‌ها بر عملكرد سازماني بانك ملت مشهد و نيز تحليل نقش ميانجي‌گري يادگيري سازماني و اثر تعديل‌گري پويايي محيطي است. پژوهش حاضر از نظر هدف، كاربردي و از لحاظ روش گردآوري داده‌ها، جزء پژوهش‌هاي ميداني محسوب مي‌شود. در اين مطالعه بر اساس جدول كرجسي مورگان از ميان جامعه آماري 180 نفري از معاونين و رؤساي شعب و مديران ادارات سازمان مركزي بانك، تعداد 118 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شده است. روايي محتواي پرسشنامه با استفاده از نظر خبرگان و سنجش پايايي آن با محاسبه‌ي ضرايب آلفا‌كرونباخ و پايايي تركيبي مورد تأييد قرار گرفت. نتايج حاصل از آزمون فرضيه‌هاي پژوهش حاكي از تأثير مثبت و معنادار تغيير استراتژيك بر دو متغير يادگيري سازماني و عملكرد سازماني است. همچنين پويايي محيطي نيز بر دو متغير عملكرد سازماني و تغيير استراتژيك تأثير مثبت و معناداري دارد. از طرفي علاوه بر تأييد اثر مثبت و معنادار يادگيري سازماني بر عملكرد سازماني، نقش ميانجي‌گري جزئي يادگيري سازماني در رابطه‌ ميان تغيير استراتژيك و عملكرد سازماني تأييد شد. در انتها اثر تعديل‌گري پويايي محيطي بر رابطه‌ ميان تغيير استراتژيك و عملكرد سازماني مورد تأييد قرار نگرفت.