توسعه و تبيين كنترل راهبردي در مراكز آموزش عالي

دانشگاه‌ها با ايفاي نقش پيشران تحولات، نيازمند اعمال كنترل و نظارت بر اقدامات خود هستند تا صحت حركت آنها در راستاي اهداف راهبردي تضمين شود. در همين راستا، مفهوم كنترل راهبردي نقش مؤثري در هدايت دانشگاه‌ ها در مسير اهداف راهبردي‌شان دارد. هدف از اين تحقيق شناسايي مؤلفه‌هاي كنترل راهبردي در دانشگاه‌ها، مورد مطالعه يكي از دانشگاه‌هاي استان تهران است. تحقيق حاضر از لحاظ هدف كاربردي و از نظر روش توصيفي – پيمايشي است. خبرگان مورد نظر ده نفر از صاحب‌نظران و خبرگان مرتبط با موضوع است كه با روش نمونه‌ گيري هدفمند قضاوتي انتخاب شده‌ اند. دراين راستا بعد از مصاحبه با خبرگان و اجماع در مورد عوامل، از روش مدل‌سازي ساختاري تفسيري جهت ساختاردهي و اولويت‌بندي عوامل استفاده ‌شده است. جهت تحليل قدرت نفوذ و وابستگي هر يك از عوامل از نمودار MICMAC استفاده ‌شده است. مؤلفه سياست‌گذاري و مديريت داراي بالاترين قدرت نفوذ و كمترين ميزان وابستگي است. در سطح بعد ارزش‌ها و فرهنگ‌سازماني و شبكه‌سازي و تعاملات قرار دارند. عوامل سرمايه انساني، تسهيلات و امكانات و بودجه و مالي در سطح دوم مدل هستند و در نهايت در سطح اول كه وابسته ‌ترين عوامل را دارد نظام پژوهش و توليد علم، تبادل و نشر دانش و نظام تربيت و آموزش قرار دارند.