شناسايي و ارتقاي الگوهاي ذهني كارايي دانش‌آموختگان از منظر مديران

اين مطالعه با هدف تعيين الگوهاي ذهني كارايي مديران گروه‌ها و ارائه راه‌حل‌هايي براي آن انجام شده است. روش پژوهش بر حسب هدف، كاربردي و به لحاظ ماهيت اكتشافي (رويكرد كيفي و كمي) است. به عبارتي، روش كيو از منظر رؤساي گروه‌هاي آموزشي، دانشكده‌ها و استادان دانشگاه تهران نسبت به كارايي دانش‌آموختگان اجرا شده است. براي اين كار تعداد 11 نفر از رؤساي گروه‌هاي آموزشي در سه دانشكده منتخب روان‌شناسي و علوم تربيتي، دانشكده مديريت و نيز دانشكده اقتصاد دانشگاه تهران از بين افرادي انتخاب گرديد كه به دليل داشتن فعاليت‌هاي فرهنگي و فوق برنامه اشراف كامل‌تري به كارايي دانش‌آموختگان داشته‌اند. اين افراد به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند كه با آنها مصاحبه متني صورت پذيرفت. ابتدا كارت‌هاي گزاره‌هاي كيو در بين مشاركت‌كنندگان توزيع گرديد. سپس بر اساس كارت‌هاي توزيع شده در بين مشاركت‌كنندگان از ميان 47 گزاره، 42 گزارۀ نهايي شناسايي شد و در نهايت پنج الگوي ذهني مختلف نسبت به كارايي دانش‌آموختگان در بين اعضاي هيئت علمي دانشگاه تهران مشخص گرديد. مواردي همچون؛ كاربردي كردن آموزش، تناسب دانشجو با نياز جامعه، جذب بازاركار، پژوهش در دانشگاه، مشاركت و رشد حرفه‌اي دانشجو به عنوان عوامل كليدي شناسايي گرديد كه اين عوامل با استفاده از آزمون تحليل عاملي اكتشافي محاسبه شد. بر اساس نتيجه‌گيري نهايي مي‌توان چنين تفسير نمود كه درصد زيادي از گزاره‌ها و الگوهايي شناسايي شده گواه بر ناكارايي دانش‌آموختگان دانشگاهي است. در بين اين گزاره‌ها ذهنيت مديران از كاربردي كردن آموزش مهمترين تأثير را بالا بردن كارايي دانش‌آموختگان داشته است.