تفسير مادران از آموزش الكترونيكي در شرايط انتشار ويروس كرونا

در خانواده ايراني، مادران سهم مهمي در پيگيري، نظارت و همراهي امور درسي و تحصيلي فرزندان برعهده دارند. با شيوع ويروس كرونا و تعطيلي مدارس و انتقال كلاسهاي درس به فضاي مجازي و فضاي خانه، بخش قابل‌ توجهي از آموزشهاي درسي به شيوه الكترونيكي انجام شد و مسئوليت مادران در امر آموزش و پيشرفت تحصيلي دانش‌ آموزان افزايش پيدا كرد. اتخاذ راهبرد آموزش مجازي در شرايط بحران كرونا سبب افزايش مشاركت و درگيري مضاعف مادران در امر آموزش شد. در اين شرايط جهان زندگي روزمره مادران تحت ‌تأثير قرار گرفته است و تجربه متفاوتي را پشت سر مي‌ گذرانند. هدف از انجام دادن اين پژوهش، فهم تجربه و تفسير مادران داراي فرزند دانش‌ آموز دبستاني از آموزشهاي الكترونيكي است. رويكرد پژوهش كيفي و روش اجراي آن نظريه داده‌ بنياد برساخت ‌گراست. نمونه پژوهش بر مبناي نمونه گيري هدفمند از نوع گلوله برفي و در دسترس انتخاب شده است. به اين منظور 26 نفر از مادران 49-29 ساله را كه حداقل داراي يك فرزند دبستاني بودند، در مطالعه مشاركت داديم و براي دسترسي به داده ‌هاي موردنياز با آنها مصاحبه نيمه‌ ساختاريافته انجام داديم. براي تحليل داده‌ ها از روش كدگذاري نظري در دو سطح باز و محوري بهره گرفتيم. پس از تجزيه و تحليل داده‌ ها، هفت مقوله اصلي كشف شد كه عبارت ‌اند از: فشار رواني مضاعف، اخلال روال روزمره، نقش مادر/معلمي، وسواس تكليف، فاصله نقش دانش ‌آموز، شكست تابوي مجازي و ترديد در يادگيري و سنجش. در بحث و نتيجه ‌گيري به تفسير مقولات ساخته ‌شده ذيل زيرمقولات و مفاهيم پرداخته شد.