رابطه‌ جو عاطفي خانواده و ارزش مدرسه با سرزندگي تحصيلي: نقش واسطه‌اي خودكارآمدي ادراك‌شده

هدف اين پژوهش بررسي رابطۀ جو عاطفي خانواده و ارزش مدرسه با سرزندگي تحصيلي با واسطه‌گري خودكارآمدي ادراك ‌شده در ميان گروهي از دانش ‌آموزان دوره متوسطه اول بود. اين پژوهش از نوع همبستگي بود و در آن روابط ميان متغيرهاي پژوهش به‌ روش مدل‌سازي ‌معادلات ساختاري بررسي شده است. جامعه آماري پژوهش شامل همۀ دانش‌آموزان دوره اول متوسطه شهر مرودشت بود كه در سال تحصيلي 98-1397 مشغول به تحصيل بودند. شركت‌ كنندگان 356 دانش‌آموز بودند كه به‌ روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي انتخاب شدند و به ‌طور انفرادي مقياسهاي جو عاطفي خانواده (هيل‌ برن، 1964)، ارزش مدرسه (تومينن سويني، سالملا آرو و نيميويرتا، 2012)، خودكارآمدي ادراك ‌شده (موريس، 2001) و پرسشنامۀ سرزندگي تحصيلي (دهقاني ‌زاده و حسين ‌چاري، 1391) را تكميل كردند. تحليل داده ‌ها با روش مدل ‌سازي معادلات ساختاري و با بهره ‌گيري از نرم‌ افزار AMOS (نسخه 24) انجام شده است. نتايج حاكي از برازش مدل با داده‌ ها بود. در مورد رابطه ميان متغيرها مشاهده شد كه جو عاطفي خانواده قادر به پيش‌ بيني مستقيم سرزندگي تحصيلي است. جو عاطفي خانواده و ارزش مدرسه نيز پيش‌ بيني ‌كنندۀ مستقيم خودكارآمدي ادراك ‌شده ‌اند. افزون بر اين، خودكارآمدي ادراك ‌شده توانست ميان جو عاطفي خانواده و ارزش مدرسه با سرزندگي تحصيلي نقش واسطه‌اي ايفا كند. اين يافته ‌ها بر نقش متغيرهاي بافتي خانواده و مدرسه در ترغيب فراگيران به مشاركت در امور مدرسه براي غلبه كردن به ناملايمات تحصيلي و دستيابي به سرزندگي تحصيلي تأكيد دارند. مهم ‌تر از همه اينكه نقش اين متغيرهاي بافتي از راه تأثيرگذاري بر متغير روان ‌شناختي خودكارآمدي ادراك ‌شده است.