تحليل وجوب اعتباري از منظر علامه طباطبايي با رويكرد فلسفۀ كنش

منشأ، لزوم، حقيقت و كيفيت پيدايش وجوب اعتباري از منظر علامه طباطبايي در فرايند صدور كنش، مسئلۀ پژوهش حاضر را رقم مي‌‌زند. در نگاه علامه طباطبايي، وجوب اعتباري نقش ويژه‌‌اي در كنش‌هاي انساني ايفا مي‌‌كند؛ به‌گونه‌‌اي كه هيچ فعل و تركي خالي از آن نيست. ازنظر ايشان، متعلق علمي كه اراده بر آن متوقف است نمي‌تواند نسبتِ ضروريِ حقيقي باشد، بلكه نسبتي غيرضروري و غيرحقيقي است. ايشان براساس اتحاد و سنخيت نسبت با طرفين و كيفيت آن، بر اعتباري بودن طرفين نسبت و كيفيت آن استدلال مي‌كند. در نگاه ايشان، اين كيفيت اعتباري همان وجوب اعتباري است. منشأ اين وجوب، احساسات دروني برآمده از قواست كه انسان در پرتو اين احساسات، حد يا حكم ضرورت حقيقي را به ديگر اشيا مي‌دهد و اين وجوب را انشا مي‌كند. وجوب اعتباري اولين اعتباري است كه انسان پديد مي‌آورد.