بررسي تطبيقي شاخص هاي كيفيت زندگي عشاير در دوره هاي پيش و پس از اسكان ناشي از وقوع سيلاب مورد مطالعه: روستاي آزادگان، شهرستان جيرفت

داشتن كيفيت زندگي مطلوب همواره آرزوي بشر بوده و هست. كيفيت زندگي در محيط هاي روستايي به عوامل زيادي از جمله اشتغال، درآمد مناسب، دسترسي به خدماتي مانند آموزش و بهداشت، سلامت، امنيت اجتماعي وابسته است به طوري كه عواملي مانند تراكم كم سكونتگاه هاي روستايي، كاهش اشتغال و درآمد در بخش كشاورزي، راه هاي ارتباطي و شبكه حمل و نقل نامناسب و ناكارآمد، اجراي سياست هاي لازم براي بهبود كيفيت زندگي روستايي را پيچيده تر كرده است. با اين ديدگاه هدف پژوهش حاضر، مطالعه ومقايسه شاخص هاي كيفيت زندگي قبل از اسكان و حضور در محيط زيست عشايري و بعد از اسكان در روستاي آزادگان پس از وقع سيلاب است. روش تحقيق در اين پژوهش به صورت توصيفي تحليلي، مبتني بر مطالعات كتابخانه اي ميداني (پرسشنامه) و جستجو در پايگاه هاي اينترنتي است. كه به منظور تجزيه و تحليل داده ها از آزمون آماري t نرم افزار SPSS استفاده شده است .يافته هاي تحقيق نشان مي دهد كه شاخص هاي كيفيت زندگي قبل و بعد از اسكان در روستاي آزادگان با سطح معناداري كمتر از 0.05 درصد اثرات مثبتي در روستاي آزادگان نداشته است. همچنين، نتايج نشان داد مؤلفه هاي اشتغال و درآمد در روستاي آزادگان واقع در شهرستان جيرفت بر اشتغال زايي براي روستائيان تأثير مثبتي نداشته است كه ميزان درآمد با ماندگاري گروه هاي شغلي در روستاي آزادگان با سطح معني داري بيشتر از 99 درصد بوده است.