راهبردهاي تبليغي امام حسين(ع) در جذب حداكثري و دفع حداقلي مخالفان

هدف از اين پژوهش بررسي راهبردهاي تبليغي امام حسين(ع) درباره مخالفان و ميزان تأثير آنها بر جذب حداكثري و دفع حداقلي آنان با شيوه توصيفي ـ تحليلي و با روش استقرايي است. اين تحقيق نشان داد كه گسترش نظارت عمومي با هدف تضمين اجراي قوانين و تعميق خداباوري به‌عنوان عامل كنترل دروني با هدف اصلاح همه‌جانبه امور، از مهم‌ترين ابزارهاي راهبردي در زمينه چگونگي تعامل با مخالفان است. راهبردهاي رعايت سطح درك مخاطبان با ابزار شفافيت و تأكيد و تكرار با هدف ايجاد امكان مقايسه و نتيجه‌گيري براي آنان، و نيز تمركز بر عوامل اصلي و هسته مركزي اختلافات، عدالت‌خواهي و بازسازي ساختاري باورها با هدف كنار زدن انحرافات و زدودن خرافات، و مديريت زمان و مكان جهت حفظ كانون‌هاي حمايتي و پايگاه‌هاي اجتماعي، تأثير بسزايي در جذب حداكثري مخالفان و دفع خشونت‌طلبي و آشوبگري و نفي دين‌سالاري مبتني بر ترس، و ايجاد همبستگي اجتماعي با هدفِ در انزوا قرار دادن مخالفان داشته است.