واكنش‌هاي مورفوفيزيولوژيك زرشك بي‌دانه (Berberis vulgaris L.) به آبياري با آب شور

با هدف بررسي تأثير شوري آب آبياري بر ويژگي‌هاي مورفوفيزيولوژيك اندام هوايي زرشك بي‌دانه (Berberis vulgaris L.) آزمايشي با استفاده از گلدان‌هاي بزرگ زهكش‌دار در قالب طرح كاملاً تصادفي با 5 سطح شوري: 3، 6، 9، 12 و 15 دسي‌زيمنس بر متر آب آبياري در سه تكرار در ايستگاه مركزي مركز ملي تحقيقات شوري در يزد طي سال‌هاي 1397 تا 1400 انجام شد. تأثير شوري آب بر برخي شاخص‌هاي مورفولوژيك و فيزيولوژيك اندام هوايي بررسي شد. تأثير سطوح مختلف شوري روي ارتفاع، قطر، سطح و حجم تاج‌پوشش، تعداد جست و انشعاب جديد، تعداد برگ در هر درختچه، سطح كل برگ، شاخص سطح برگ، وزن خشك برگ، درصد آسيب‌ديدگي برگ‌ها در دماي بالا، ميزان كلروفيل كل، كلروفيل‌هاي a و b، كاروتنوئيد، پرولين، قند كل، آنتوسيانين برگ، فنول برگ و فعاليت آنتي‌اكسيداني معني‌دار (0.01 P) بدست آمد. براساس نتايج، زرشك بي‌دانه از تاب‌آوري بالايي نسبت به تنش شوري برخوردار است. علي‌رغم كاهش رشد در شوري بالاي 9 دسي‌زيمنس بر متر، مقاومت فيزيولوژيكي گياه از طريق توليد اسموليت‌هاي ثانويه و بقا در شرايط شور تا شوري 12 دسي‌زيمنس بر متر مشاهده شد. بر اين اساس در رويشگاه‌‌هاي مناسب براي پرورش زرشك، مي‌توان با مديريت مناسب محيط ريشه و كنترل شوري عصاره اشباع خاك تا 12 دسي‌زيمنس بر متر، از منابع آب و خاك شور براي پرورش زرشك بي‌دانه به‌ويژه براي افزايش تركيب‌هاي فنلي، بهره جست.