عربستان سعودي و بكارگيري سياست كنترل و مهار ايران در بحرين

ايران و عربستان همواره به‌عنوان دو بازيگر رقيب منطقه اي كه به توسعه قلمروي نفوذ خود در خاورميانه مبادرت مي ورزند، مطرح هستند. در اين راستا؛ بحرين يكي از صحنه هاي مهم براي تقابل جويي و زورآزمايي ايران و عربستان در منطقه محسوب مي شود. تحولات جهان عرب پس از سال 2011 ميلادي، تأثيرات عميقي بر نظم و معادلات قدرت در بحرين بر جاي گذاشته است. در اين رابطه، با توجه به هويت اسلامي- شيعي معترضان در بحرين و تعاملات معنوي بسيار نزديك آن ها با ايران، با روي كار آمدن گروه هاي شيعي در اين كشور، تهران به قدرت و نفوذ فزاينده اي در صحنه سياست بحرين دست خواهد يافت. از طرفي، هرگونه تغيير در ساختار حكومتي اين اميرنشين تأثير تعيين كننده اي بر ساختار پادشاهي عربستان خواهد گذاشت. ازآنجايي‌كه عربستان نقش آفريني ايران در معادلات سياسي بحرين را تهديدي براي سياست هاي منطقه اي خود قلمداد مي كند؛ لذا در تلاش براي محدود كردن قلمروي نفوذ ايران در بحرين برآمده است. اين پژوهش در پي پاسخ به اين سؤال اصلي است كه عربستان سعودي براي كنترل و مهار ايران در بحرين دست به چه سياستي زده است؟ فرضيه پژوهش حاضر اين است كه عربستان باهدف جلوگيري از تغييرات و پويش هاي دموكراسي خواهانه در بحرين، در تلاش براي جلوگيري از تأثيرات نرم جمهوري اسلامي ايران بر ژئوپليتيك تشيع در بحرين برآمده است و از اين طريق از سرريز شدن تحولات داخلي بحرين به مناطق شرقي خود ممانعت مي ورزد. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد؛ تغيير رژيم آل خليفه، ضمن تأثير بر سياست هاي انرژي عربستان، مطالبات سياسي شـيعيان در منـاطق شرقي عربستان را افزايش خواهد داد و آن هـا را از انـزواي ژئـوپليتيكي فعلـي رهـايي خواهـد بخشيد. اين امر ضمن ارتقاي جايگاه جمهوري اسلامي و محور مقاومت در منطقه، ايجاد شكاف سياسي و اجتماعي در درون جامعه عربستان را در پـي خواهد داشت.