بررسي ارتباط ميان دانش، نگرش و عملكرد با اميد به درمان نسبت به بيماري كوويد 19 در ساكنين شهر مشهد در سال 1399

مقدمه: دانش، نگرش، عملكرد فرد در نهايت تعيين كننده رفتار وي مي باشد. اميد به درمان نيز به عنوان مولفه اي روانشناختي مي تواند بر رفتارهاي بهداشتي فرد اثرگذار باشد. هدف از مطالعه حاضر تعيين ارتباط ميان دانش، نگرش و عملكرد با اميد به درمان نسبت به بيماري كوويد 19 بود. مواد و روش ها: اين مطالعه مقطعي توصيفي از نوع همبستگي است كه در سال 1399 بر 411 نفر از شهروندان ساكن در مشهد انجام شد. در اين پژوهش نمونه­ گيري به صورت خوشه­ اي تصادفي چندمرحله اي صورت گرفت. اميد به درمان توسط نمره دهي بين10-0 و دانش، نگرش و عملكرد با استفاده از پرسش نامه پژوهشگر ساخته اندازه گيري شد. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 25 تحليل شد.يافته ها: ميانگين دانش، نگرش و عملكرد افراد در ارتباط با كرونا از 100 نمره به ترتيب 11/41±62/62 ، 23/35±40/94 و 14/70 ± 80/64 بود. همچنين ميانگين و انحراف معيار نمره اميد به درمان و بهبودي در صورت ابتلا به كوويد 2/29 ± 7/46 از 10 نمره بود. اكثريت افراد شركت كنند دانش متوسط (73/5%)، نگرش ضعيف (75/9%) و عملكرد مطلوب (65/7%) نسبت به كوويد 19داشتند. بين دانش و نگرش با اميد به درمان ارتباط معني دار وجود داشت (0/01 P ).نتيجه گيري: بين دانش و نگرش با اميد به درمان ارتباط مستقيم مشاهده شد. دانش و نگرش نسبت به مسائل مختلف، بر پديده هاي مهم روانشناختي مانند اميد به درمان مي تواند تاثيرگذار باشند و رفتارهاي بهداشتي افراد را شكل دهند. بنابراين نياز به انجام اقداماتي در راستاي ارتقا سطح دانش، نگرش و عملكرد و اميد به درمان مردم مي باشد.