بررسي ارتباط كيفيت آب مصرفي و برخي عوامل مرتبط با وضعيت سلامت دهان و دندان در دانش آموزان 12ساله گناباد و بجستان

مقدمه: سلامت دهان و دندان يكي از شاخص هاي مهم بهداشت در جامعه مي باشد. مهم ترين شاخص هاي مورد استفاده در ارزيابي سلامت دهان و دندان، شاخص ميانگين دندان هاي پوسيده، افتاده يا كشيده شده و پر شده(DMFT)  و وضعيت سلامت لثه ها و بيماري هاي پريودنتال (CPITN) است. اين مطالعه به منظور تعيين وضعيت سلامت دهان و دندان در دانش آموزان 12 ساله ي شهرستان گناباد و بجستان و ارتباط آن با آب مصرفي آن ها و برخي عوامل مرتبط انجام شده است.مواد و روش ها: اين مطالعه ي مقطعي تحليلي در سال تحصيلي 98 -1397 بر روي 760 دانش آموز 12 ساله ي شهرستان گناباد و بجستان انجام شد. اطلاعات دموگرافيك، عادات بهداشتي، عادات غذايي و آشاميدني به وسيله ي يك پرسشنامه جمع آوري و وضعيت بهداشت دهان و دندان ها با انجام يك معاينه ي باليني در يك چك ليست ثبت گرديد. پارامتر هاي فلوئور و كلسيم آب آشاميدني با توجه به استاندارد موسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي ايران، به ترتيب شماره ي 2351 و 8652 اندازه گيري شدند. داده ها، توسط نرم افزار 20 SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.يافته ها: ميانگين DMFT در دانش آموزان گناباد و بجستان به ترتيب 1.26±0.89 و 1.12±0.86 بدست آمد. ميانگين فلوئور آب آشاميدني شهرستان گناباد و بجستان به ترتيب 0.298±0.397 ميلي گرم بر ليتر و 0.042±0.219ميلي گرم بر ليتر بود. ميانگين كلسيم آب آشاميدني شهرستان گناباد و بجستان به ترتيب 9.42 ± 12.86 ميلي گرم بر ليتر و 1.07±10.26 ميلي گرم بر ليتر بدست آمد.  مطابق آزمون هاي آماري بين شاخص DMFT و مقدار مصرف آب آشاميدني در شبانه روز، مقدار فلوئور آب آشاميدني و استفاده از نخ دندان در شبانه روز رابطه ي معني داري بود (0.05 P) .بين CPITN و استفاده از مسواك نيز رابطه ي معني داري وجود داشت (0.05 P).نتيجه گيري: با توجه به اينكه فلوئور آب آشاميدني و استفاده از نخ دندان در شبانه روز، با شاخص DMFT ارتباط دارد، بايد فلوئور آب آَشاميدني در محدوده ي استاندارد حفظ شود و روش هاي مراقبت از سلامت دهان و دندان مثل استفاده از نخ دندان و مسواك به دانش آموزان آموزش داده شود.