اثر حفاظتي نانوذرات ضد التهابي و ضد اكسيدان در آسيب ايسكمي- رپرفيوژن كليه

زمينه و هدف: آسيب ناشي از ايسكمي و رپرفيوژن در بالين در طول پيوند كليه به بيماران مرحله نهايي بيماري كليه رخ مي دهد باعث فعال شدن سيستم ايمني مي شود. پاسخ هاي التهابي با افزايش سطح سايتوكاين ها منتهي به آسيب حاد كليه مي شوند كه در كاهش عملكرد پيوند و پس زدن كليه پيوندي دخيل هستند. هدف اين مطالعه، مرور اثرات درماني نانوذرات در آسيب حادكليه بود. روش كار: با استفاده از بانك هاي اطلاعاتي اسكوپوس، پابمد، گوگل اسكولار يك استراتژي جستجوي جامع در مورد مطالعات مرتبط با مدل‫هاي آسيب حاد كليه از سال هاي 2000 تا 2020 انجام گرفت. استراتژي جستجو شامل كلمات كليدي براي مدل هاي آسيب حاد كليه، از جمله ايسكمي رپرفيوژن و نانوذرات مي شد. يافته ها: راديكال هاي آزاد اكسيژن در طول فاز رپرفيوژن توليد مي شوند باعث پراكسيداسيون ليپيدي و تسريع آسيب بافتي مي گردند. آسيب اكسيداتيو DNA، پروتئين هاي سلول و پراكسيداسيون ليپيدي غشاء مي تواند باعث مرگ سلولي و آپوپتوزيس شود. برخي استراتژي ها جهت كاهش آسيب بافتي ناشي از ايسكمي رپرفيوژن استفاده از مواد ريز در حد نانو ميباشد. نانوذرات آنتي اكسيدان باعث كاهش استرس اكسيداتيو بافت ها مي شوند و نيز قابليت تحويل داروها و عامل هاي درماني به سلول هاي ايسكميك و تصويربرداري از نواحي ايسكميك در سطح سلولي و مولكولي را دارند. نتيجه گيري: اين پتانسيل نانوذرات آنتي اكسيدان و ضد التهاب در تشخيص و درمان نواحي ايسكميك كليه يك نوآوري در توسعه درمان هاي جديد و دستاورد منحصر به فرد در پيشرفت هاي پزشكي اخير محسوب مي شود.