مدل سازي رياضي تخصيص منابع در شرايط بحراني با هدف افزايش سطح تاب‌آوري فرآيندهاي عملياتي: مورد مطالعه صنعت نساجي

در دﻧﯿﺎي ﭘﺮﻣﺨﺎﻃﺮه و ﻣﺘﻐﯿﺮ ﮐﻨﻮﻧﯽ، ﺗﺨﺼﯿﺺ ﺑﻬﯿﻨﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ از اﻫﻤﯿﺖ زﯾﺎدي ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ، ﮐﻪ در ﺻﻮرت ﺗﺨﺼﯿﺺ ﻧﺎدرﺳﺖ ﻣﻨﺎﺑﻊ، ﺑﺎﻋﺚ ﺧﺴﺎرات ﻓﺮاوان ﺑﻪ ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎ ﻣﯽ ﺷﻮد. ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﻓﺰاﯾﺶ ﺗﻘﺎﺿﺎ در ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺤﺮاﻧﯽ، ﺗﺨﺼﯿﺺ ﺑﻬﯿﻨﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺑﺴﯿﺎر ﺣﯿﺎﺗﯽ اﺳﺖ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن و اﻓﺰاﯾﺶ ﺑﺤﺮان ، ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻓﺰاﯾﻨﺪه اي در ﻣﻌﺮض اﺧﺘﻼل ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎ ﺑﺮاي ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺧﻮد در ﺑﺮاﺑﺮ ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎي ﻣﺨﺮب، ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﺗﺎب آور ﺑﻮدن ﻫﺴﺘﻨﺪ. در ﺗﺨﺼﯿﺺ ﻣﻨﺎﺑﻊ و در ﺟﺎﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮐﻤﺒﻮد ﻣﻨﺎﺑﻊ وﺟﻮد دارد، ﺗﺎب آور ﺑﻮدن ﻓﺮاﯾﻨﺪﻫﺎ ﻣﻘ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﯽ اﺳﺖ. اﮔﺮ ﺗﺨﺼﯿﺺ ﻣﻨﺎﺑﻊ درﺳﺖ اﻧﺠﺎم ﻧﺸﻮد ﯾﺎ ﺑﺎ ﮐﻤﺒﻮد اﻧﺠﺎم ﺷﻮد ﻋﻮارﺿﯽ ﺑﺪﻧﺒﺎل ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ، از ﺟﻤﻠﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﻓﺮاﯾﻨﺪﻫﺎ ﺗﺎب آور ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ. ﭘﺲ ﭘﺮداﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﺗﺎب آوري ﺑﺮاي ﻓﺮاﯾﻨﺪﻫﺎي ﻋﻤﻠﯿﺎﺗﯽ در ﻣﻮﺿﻮع ﺗﺨﺼﯿﺺ ﻣﻨﺎﺑﻊ اﻫﻤﯿﺖ ﺑﺴﺰاﯾﯽ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. در ﻣﺪل ﺳﺎزي ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺣﺎﺿﺮ، ﺗﺨﺼﯿﺺ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺑﺎ ﻫﺪف ﺣﺪاﻗﻞ ﮐﺮدن ﻓﻘﺪان ﺗﺎب آوري اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ. اﯾﻦ ﻣﺪل ﺳﺎزي ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﮔﯿﺮي ﻣﻔﻬﻮم ﺟﺪﯾﺪي ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان ﺗﺎب آوري ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻣﺴﺌﻠﻪ ﯾﮏ ﻓﺮض اﺳﺎﺳﯽ دارد، اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺪاﻗﻞ در ﯾﮑﯽ از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺎ ﺗﻮﺟ ﺑﻪ ﻣﯿﺰان ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﺑﻮدن ﺗﻘﺎﺿﺎ، ﮐﻤﺒﻮد ﻣﻨﺒﻊ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﭘﺲ از ﺣﻞ ﻣﺪل ﺑﺎ آزﻣﺎﯾﺶ ﻋﺪدي، ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻣﺪل ﺗﺸﺮﯾﺢ ﺷﺪ و ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ ﮐﻪ روﯾﺪادﻫﺎي ﻣﺨﺮب ﻗﺒﻞ از آﺳﺘﺎﻧﻪ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﺎزﯾﺎﺑﯽ ﺷﺪﻧﺪ. ﻣﻘﺪار ﻓﻘﺪان ﺗﺎب آوري ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺗﺨﺼﯿﺺ داده ﺷﺪه ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ و در وﺿﻌﯿﺖ ﻓﻌﻠﯽ ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ 3.99 اﺳﺖ وﻟﯽ ﻣﯿﺰان ﻓﻘﺪان ﺗﺎب آوري در ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﻬﯿﻨﻪ و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺪل ﺳﺎزي ﻣﻮﺟﻮد در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ 3.278 ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪه اﺳﺖ.