تأثير كارورزي بر توسعه فردي و حرفه‌اي دانشجويان: نقش ميانجي مهارت

هدف پژوهش حاضر، بررسي نقش ميانجي مهارت‌هاي فردي و حرفه‌اي در رابطه كارورزي بر توسعه فردي و حرفه‌اي دانشجويان علوم تربيتي بود. از‌اين‌رو روش پژوهش، توصيفي همبستگي بود. جامعۀ آماري را دانشجويان علوم تربيتي دانشگاه الزهرا(س) (200 دانشجو)، تشكيل داد. با روش نمونه‌گيري در دسترس 143 نفر نمونه انتخاب شدند. جهت جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه استاندارد Novotorov (2001) استفاده شد. روايي صوري و محتوايي پرسشنامه، توسط 3 نفر از متخصصان حوزه مديريت آموزشي تائيد شد. پايايي از طريق ضريب آلفاي كرونباخ براي متغير كارورزي (0.88)، توسعه فردي (0.84)، توسعه حرفه‌اي (0.88)، مهارت فردي (0.91) و مهارت حرفه‌اي (0.93) به دست آمد. تجزيه‌وتحليل داده‌ها توسط نرم ‏افزارهاي SPSS16، AMOS22 و آزمون مدل يابي معادلات ساختاري انجام شد. نتايج نشان داد، رابطه‌ بين تأثير كارورزي و توسعه فردي و حرفه‌اي و مهارت‌هاي فردي و حرفه‌اي و رابطه‌ بين توسعه فردي و توسعه حرفه‌اي با مهارت‌هاي فردي و حرفه‌اي مثبت و معنادار (0.05≥ p) بود. بر اساس نتايج به‌دست‌آمده، كارورزي به‌طور مستقيم در چهار حوزه مهارت‌هاي فردي، حرفه‌اي، توسعه فردي و حرفه‌اي نقش دارد. با افزايش مهارت فردي دانشجويان، كارورزي به‌طور غيرمستقيم روي مهارت‌هاي حرفه‌اي نيز تأثيرگذار خواهد بود. به‌تبع آن، توسعه حرفه‌اي دانشجويان را به دنبال دارد. همچنين نتايج نشان داد، كارورزي موجب توسعه فردي و حرفه‌اي دانشجويان شده است. به‌طوركلي، كارورزي درصورتي‌كه باعث افزايش مهارت‌هاي حرفه‌اي دانشجويان شود، مي‌تواند به ارتقاء توسعه فردي و حرفه‌اي آن‌ها بينجامد. درنهايت بر اساس يافته‌هاي پژوهش پيشنهاد‌ات كاربردي ارائه شد.